• sa
  • Highlands
  • K
  • H
  • MNE
  • F
  • R
  • Roma
  • SA
  • Un
  • a
  • 1
  • Transalpina Pass
  • Transalpina Pass
  • Romania
  • Riding....
  • Moldova....
  • My shadow...
  • Ukraine
  • In Evinos river reservoir, Greece...
  • Curving...
  • Montenegro...
  • Croatia...
  • Bosnia i Herzegovina...
  • Bosnia i Herzegovina...
  • In Graz, Austria...
  • In Montenegro...
  • Ljubljana...
  • Bled lake
  • Bled lake to Bohinj lake
  • Nockalmstrasse, Austria
  • Bohinj lake, Slovenia
  • Triglav National Park, Slovenia...
  • Triglav National Park, Slovenia...
  • Grossglockner, Austria...
  • Grossglockner Pass
  • Grossglockner, Austria...
  • Don't drink and drive...
  • Nockalmstrasse, Austria
  • Graz
  • Nockalmstrasse, Austria
  • Nockalmstrasse, Austria
  • Nockalmstrasse, Austria
  • A1, Croatia
  • Curving in MotoLeonidio Race...
  • In a Gas Station in Serbia
  • On the road...
  • On the road in Hungary...
  • On the road in Belarus...
  • In Minsk, Belarus...
  • In Russia...
  • Borders Belarus - Russia...
  • On the road in Russia...
  • Riding in Moscow, Russia...
  • In Red Square, Moscow, Russia...
  • In Red Square, Moscow, Russia...
  • On the road in Russia...
  • Crossing a bridge in Latvia...
  • On the road in Latvia...
  • On the road in Trakai, Lithuania...
  • On the road in Trakai, Lithuania...
  • In Trakai, Lithuania...
  • On the road in Poland...
  • In Automotodrom Brno, Czech Republic...
  • In Automotodrom Brno, Czech Republic...
  • In Trigrad Gorge, Bulgaria...
  • In Buzludzha Monument, Bulgaria...
  • Tsagkaralona - Greece
  • Morocco...
  • Morocco...
  • Morocco...
  • Morocco...
  • My son Konstantinos
  • Falkirk, Scotland...
  • Biogradsko Jezero, Montenegro...
  • Fez, Morocco...
  • Rabat, Morocco...
  • Transfagarasan Pass, Romania...
  • Careterra Austral, Chile...
  • Unpacking my new baby...
  • Leonidio, Greece....
  • Transalpina Pass, Romania
  • Transalpina Pass, Romania
  • In Romania...
  • Riding...
  • Moldova...
  • In Evinos river reservoir, Greece...
  • Curving...
  • Montenegro...
  • Croatia...
  • Bosnia i Herzegovina...
  • Bosnia i Herzegovina...
  • In Graz, Austria...
  • Keeping notes of the trip, in Montenegro...
  • In Ljubljana, Slovenia...
  • In Bled lake, Slovenia...
  • On the road from Bled lake to Bohinj lake, Slovenia...
  • Crossing Nockalmstrasse, Austria...
  • In Bohinj lake, Slovenia...
  • Triglav National Park, Slovenia...
  • In Triglav National Park, Slovenia...
  • In Kaiser Franz Josef Hohe, Grossglockner, Austria...
  • Crossing Grossglockner Pass, Austria...
  • In Kaiser Franz Josef Hohe, Grossglockner, Austria...
  • In Benedikt, Slovenia...
  • Crossing Nockalmstrasse Pass, Austria...
  • Walking in Graz, Austria...
  • Crossing Nockalmstrasse Pass, Austria...
  • Crossing Nockalmstrasse Pass, Austria...
  • Crossing Nockalmstrasse Pass, Austria...
  • Heavy rain while crossing A1 Highway in Croatia...
  • Curving in MotoLeonidio Race...
  • In a Gas station in Serbia...
  • On the road...
  • On the road in Hungary...
  • On the road in Belarus...
  • In Minsk, Belarus...
  • In Russia...
  • Borders Belarus - Russia...
  • On the road in Russia...
  • Riding in Moscow, Russia...
  • In Red Square, Moscow, Russia...
  • In Red Square, Moscow, Russia...
  • On the road in Russia...
  • Crossing a bridge in Latvia...
  • On the road in Latvia...
  • On the road in Trakai, Lithuania...
  • On the road in Trakai, Lithuania...
  • In Trakai, Lithuania...
  • On the road in Poland...
  • In Automotodrom Brno, Czech Republic...
  • In Automotodrom Brno, Czech Republic...
  • In Trigrad Gorge, Bulgaria...
  • In Buzludzha Monument, Bulgaria...
  • On the road in Armenia...
  • Military Road - Georgia...
  • Silk Route - Armenia...
  • In Tabriz - Iran...
  • Caucasus Mountain - Georgia...
  • Military Road - Georgia...
  • Flame Towers - Baku (Azerbaijan)...
  • Genocide Memorial - Yerevan (Armenia)...
  • Kandovan Village - Iran...
  • Kazbegi - Georgia...
  • Military Road - Georgia...
  • Tatev Monastery - Armenia...
  • Iran...
  • Tbilisi - Georgia...
  • Yerevan - Armenia...
  • On the road in Azerbaijan...
  • Tsagkaralona - Greece...
Εκτύπωση

Bucharest (Romania)

Γράφτηκε από τον/την Thanasis Vavaroutas. Posted in Ταξίδια

 

Bucharest (πληθ. 1.830.000 κατ.)

 

Το Βουκουρέστι (το ''Παρίσι των Βαλκανίων'' ), είναι η πρωτεύουσα της Ρουμανίας και είναι χτισμένο στις όχθες του ποταμού Ντιμπόβιτσα. Βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της χώρας, περίπου 60 χλμ. βόρεια του ποταμού Δούναβη που αποτελεί το φυσικό σύνορο με τη Βουλγαρία. Με τον πληθυσμό της μητροπολιτικής του περιοχής να υπερβαίνει τα 2,3 εκατομμύρια κατοίκους, αποτελεί τη μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Σύμφωνα με τον θρύλο, έλαβε το όνομά του από τον Bukur (στα ρουμάνικα σημαίνει χαρά) που ήταν κυνηγός, ή βοσκός, ή ψαράς και ίδρυσε τον πρώτο οικισμό. Στην ευρύτερη περιοχή του Βουκουρεστίου που στην αρχαιότητα καλύπτονταν από δάση υπάρχουν ευρήματα ανθρώπινης παρουσίας από την Παλαιολιθική Εποχή, ενώ αργότερα Δακικοί πληθυσμοί είχαν συναλλαγές με Έλληνες και Ρωμαίους. Από τις αρχές του μεσαίωνα οι σλαβικοί οικισμοί της περιοχής διατηρούσαν εμπορικές σχέσεις με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, κατακτήθηκαν από μογγολικά φύλα (1241) και διεκδικήθηκαν από Μαγυάρους. Οι πρώτες ιστορικές αναφορές για το Βουκουρέστι χρονολογούνται από το 1459. Επί Οθωμανικής επικυριαρχίας η πόλη ανέπτυξε το εμπόριο αποκτώντας οικονομική δύναμη και μια κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα, ήδη πριν το τέλος του 17ου αιώνα. Μέσα στους αιώνες, το Βουκουρέστι υπήρξε εστία πολλών κινημάτων, κυβερνήθηκε από τους Φαναριώτες, καταλήφθηκε δύο φορές από Ρωσικά στρατεύματα, και άλλαξε ηγεμόνες μέχρι να γίνει πρωτεύουσα του Βασιλείου της Ρουμανίας το 1862. Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ως πρωτεύουσα χώρας του Άξονα δέχτηκε σφοδρούς βομβαρδισμούς από τις συμμαχικές δυνάμεις, ενώ μετά το τέλος του πολέμου η πόλη βίωσε την εγκαθίδρυση του κομμουνισμού από το  1947 έως το 1989.

Όπως πολλές πόλεις, έτσι και το Βουκουρέστι θεωρείται παραδοσιακά ότι έχει χτιστεί πάνω σε επτά λόφους, παρόμοιους με τους επτά λόφους της Ρώμης. Οι επτά λόφοι του Βουκουρεστίου είναι οι: Μιχάι Βόντα, Ντεαλούλ Μιτροπολιέι, Ράντου Βόντα, Κοτροτσένι, Σπιρέι, Βικιρέστι και Σφ. Γκεόργκε Νου.

Η απάντηση στην αρχιτεκτονική ταυτότητα του Βουκουρεστίου ανάγεται πίσω στο 1878, όταν η Ρουμανία κήρυξε την ανεξαρτησία της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τα επόμενα χρόνια, Γάλλοι και Ρουμάνοι αρχιτέκτονες που σπούδασαν στη Γαλλία εφαρμόζουν τον εκλεκτικισμό, την αρ ντεκό και τον νεοκλασικισμό στα κτίρια γύρω από την κύρια εμπορική αρτηρία, την Κάλεα Βικτοριέι. Η πόλη αρχίζει να αλλάζει εξαιτίας του πολεοδομικού σχεδιασμού που υλοποιήθηκε κατά τη βασιλεία του Καρόλου Α΄, ένα έργο που ολοκληρώθηκε στη διάρκεια του Μεσοπολέμου. 

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μέχρι την Επανάσταση του 1989, αυτά τα κτίρια θα βρεθούν σε δεύτερη μοίρα και θα επισκιαστούν βάσει ενός προγράμματος ανοικοδόμησης που το σοσιαλιστικό καθεστώς της χώρας, υπό την προεδρία του Νικολάε Τσαουσέσκου, ονόμασε «Συστηματοποίηση (Sistematizarea)». Οι Ρουμάνοι χρησιμοποιούν το λογοπαίγνιο «Τσαουσ-ίμα», όπως με ενημερώνει η Κριστίνα, που εργάζεται ως ξεναγός στο Βουκουρέστι, για να περιγράψουν την καταστροφή. 

Εν καιρώ ειρήνης, το Βουκουρέστι ισοπεδώθηκε κατά 25%. Ένας ισχυρός σεισμός το 1977 εντατικοποίησε τη μεγαλομανία του Τσαουσέσκου. Χαμηλώροφα κτίρια άδειασαν μέσα σε μία νύχτα, για να γκρεμιστούν, να δώσουν τη θέση τους σε πανύψηλες τσιμεντένιες πολυκατοικίες και να χαραχτούν νέες λεωφόροι με υπόγειες διαβάσεις. Εκκλησίες που στέκονταν εμπόδιο στα αρχιτεκτονικά σχέδια των πολεοδόμων μετακινήθηκαν με υδραυλικές ράμπες, όπως το Μοναστήρι Αντίμ κοντά στο κολοσσιαίων διαστάσεων «Παλάτι του Λαού». Ιστορικές γειτονιές, όπως η συνοικία Ουράνους, και ένας αριθμός λόφων της πόλης ισοπεδώθηκαν. Λαμπρή εξαίρεση ο Λόφος του Πατριαρχείου, ο οποίος, λόγω του υψηλού ποσοστού θρησκευομένων στη χώρα και των άριστων σχέσεων κράτους και Εκκλησίας, έμεινε ανέγγιχτος. Αυτός είναι και ένας λόγος που η θέα της πόλης είναι ορατή μόνο από τις ταράτσες των πολυκατοικιών.

Μέσα στα 32 χρόνια δημοκρατίας, τα αρχιτεκτονικά σημάδια του Βουκουρεστίου υπενθυμίζουν παλιές πίκρες και γεννούν νέες διαμάχες. Οι κάτοικοι δεν καμαρώνουν καθόλου για το «Παλάτι του κοινοβουλίου». Πίσω από αυτό, η ανέγερση του Εθνικού Καθεδρικού, ενός φαραωνικού έργου που θα κοστίσει στο ρουμανικό κράτος 400 εκατ. ευρώ και θα γίνει η μεγαλύτερη ορθόδοξη εκκλησία του κόσμου, προκαλεί αντιδράσεις. Στο κέντρο της πόλης, το αγκάθινο στεφάνι στον οβελίσκο του Μνημείου της Αναγέννησης, στην πλατεία από την οποία ξεκίνησε η Επανάσταση του 1989, αποκτά ευφάνταστα και προβοκατόρικα ονόματα, όπως «ακίδα με πατάτα» και «οδοντογλυφίδα με ελιά».

Περπατώντας σε δρόμους κοντά στο κοινοβούλιο και πίσω από τις όχθες του ποταμού Ντιμπόβιτσα, το μάτι πετυχαίνει κτίρια που κάποτε είχαν μια αίγλη και τώρα αφήνονται στη σκόνη του χρόνου. Η αιτία βρίσκεται στις δικαστικές διαμάχες ανάμεσα στους ιδιοκτήτες που εκδιώχθηκαν από αυτά στη διάρκεια του κομμουνισμού και στους ιδιοκτήτες που τοποθετήθηκαν σε αυτά από το καθεστώς. Όσο οι διαφορές δεν επιλύονται, η πολιτεία δεν έχει το δικαίωμα να τα συντηρήσει. Πολλά από αυτά έχουν πινακίδες που προειδοποιούν για πτώση δομικών υλικών. Παράλληλα, μια πρόσφατη αντιδικία ανάμεσα στον δήμο και στην εταιρεία παροχής Internet ευθύνεται για τα κομμένα καλώδια που κρέμονται στους τοίχους των κτιρίων. Τα προβλήματα φαίνονται πολλά και άλυτα, η κυβερνητική διαφθορά και η μετατόπιση ευθυνών είναι κάτι σαν εθνικό σπορ (για του λόγου το αληθές, τα ρεπορτάζ και τα ντοκιμαντέρ της δημοσιογραφικής ομάδας του Recorder στο YouTube προσφέρουν μια εικόνα για τη συγκεκριμένη πλευρά), αλλά οι κάτοικοι προσπαθούν να τα αφήσουν όλα πίσω τους για χάρη ενός ηλιόλουστου Σαββατοκύριακου.

Αξιοθέατα

1.   Κεντρική λεωφόρος της πόλης, Calea Victoriei

Οι τεράστιες λεωφόροι με τα φαρδιά πεζοδρόμια είναι ό,τι πιο χαρακτηριστικό εδώ. Πολυτελή ξενοδοχεία διάσημων αλυσίδων, πανάκριβες μπουτίκ, σικάτα cafés, αμέτρητα καζίνο (είναι κυρίαρχα από το αεροδρόμιο μέχρι τους δρόμους και μέσα στα εμπορικά κέντρα), ελληνικές τράπεζες και αριστοκρατικά κτήρια με χαρακτηριστικό αυτό της Στρατιωτικής Ακαδημίας.

O παλαιότερος και πιο γοητευτικός δρόμος του Βουκουρεστίου, μήκους 4,5 χλμ, αντίγραφο των Ηλυσίων Πεδίων. Σχεδιασμένος το 1692 για να συνδέσει το Παλαιό Πριγκιπάτο Δικαστήριο με το παλάτι Mogosoaia, ο δρόμος αρχικά ονομάστηκε Podul Mogoşoaiei και ήταν στρωμένος με βελανιδιές. Μετονομάστηκε σε Calea Victoriei το 1878, μετά τη νίκη της Ρουμανίας για την ανεξαρτησία του πολέμου. Κατά μήκος του δρόμου από την Piata Victoriei στην Piata Natiunile Unite, θα δείτε μερικά από τα πιο εντυπωσιακά κτίρια της πόλης όπως το Παλάτι Κατακουζινού χτισμένο το 1901-1902, την Πλατεία της Επανάστασης, το Εθνικό Ταμείο Ταμιευτηρίου και το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

 

2.   Πλατεία Επανάστασης

Τη ματιά μας ελκύει αμέσως η Piata Revolutiei (Πλατεία Επανάστασης), μια από τις μεγαλύτερες πλατείες και από τις πιο ιστορικές, καθώς εδώ ξεκίνησε η επανάσταση ενάντια στο καθεστώς Τσαουσέσκου και εδώ δεσπόζει το σταλινικής αρχιτεκτονικής κτίσμα του Υπουργείου Εσωτερικών, το οποίο στέγαζε την Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος απ’ όπου ο Τσαουσέσκου εκφώνησε τον τελευταίο λόγο του στις 21 Δεκεμβρίου του 1989. Στα βόρεια της Piata Revolutiei εκτείνονται οι πιο πλούσιες συνοικίες του Βουκουρεστίου με τις ραφιναρισμένες πολυκατοικίες με τις σοφίτες και τα αρχοντικά ασανσέρ, όπως αυτές του Παρισιού.

3.   Παλάτι Romanian Athenaeum

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αξιοθέατα και από τα πιο σημαντικά κέντρα της πολιτιστικής ζωής της χώρας είναι το παλάτι Romanian Athenaeum, χρονολογημένο το 1888, που σήμερα στεγάζει το μέγαρο μουσικής και κλέβει την παράσταση με το μπαρόκ εσωτερικό του και τις μουσικές παραστάσεις του.

Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό κτίριο, σε νεοκλασικό στυλ, με έναν πανέμορφο θόλο. Αν δεν καταφέρεις να παρακολουθήσεις κάποιο κονσέρτο αξίζει έστω να δεις το κτίριο, ιδίως αν είσαι λάτρης της αρχιτεκτονικής (ή της μουσικής). Η κατασκευή του κτιρίου ολοκληρώθηκε το 1889, ωστόσο το 1944 κατά την διαρκεια του πολέμου προκλήθηκαν μεγάλες ζημιές από τους βομβαρδισμούς. Έναν χρόνο μετά όμως είχε ολοκληρωθεί η αναστήλωσή του.

Το Ateneul Roman (Ρουμανικό Αθήναιο) είναι ένα υπέροχο νεοκλασικό κτίριο που χτίστηκε το 1888 από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Albert Galleron. Διεκδικεί με αξιώσεις το τίτλο του καλύτερου κτιρίου του Βουκουρεστίου. Περιβάλλεται από έξι κομψούς κίονες, πίσω από τους οποίους, στο περιστύλιο, υπάρχουν πέντε κυκλικά ψηφιδωτά, καθένα από τα οποία απεικονίζει έναν Ρουμάνο ηγεμόνα, συμπεριλαμβανομένου του βασιλιά Κάρολου Α. Χρηματοδοτήθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου από τους πολίτες του Βουκουρεστίου, αφού οι αρχικοί χορηγοί ξέμειναν από χρήματα και είναι ένα από τα λίγα εναπομείναντα κυκλικά αμφιθέατρα στην Ευρώπη.

Εκεί πραγματοποιούνται συναυλίες της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του George Enescu, η οποία πήρε το όνομά της από τον αγαπημένο εθνικό συνθέτη της Ρουμανίας. Στο Piata Enescu, το μικρό, τακτοποιημένο πάρκο μπροστά, υπάρχει άγαλμα του Enescu, ο οποίος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Atheneum το 1898.

4.   Πάρκο Herastrau

Μust do ένα break στο μεγαλύτερο πάρκο της ρουμανικής πρωτεύουσας, το Herastrau, το οποίο από το 1936 αποτελεί μια τεράστια έκταση πρασίνου όπου οι ντόπιοι και οι επισκέπτες, καιρού επιτρέποντος, μπορούν να απολαύσουν από έναν ανέμελο περίπατο, βαρκάδα ή κανό στις συγκοινωνούσες λίμνες και το νησάκι του μέχρι ποδηλατάδες (διαθέτει ποδηλατόδρομο), να πάρουν ένα καφέ στα στέκια του πάρκου ή να επισκεφθούν το υπαίθριο Village Museum, το οποίο φιλοξενεί δείγματα αρχιτεκτονικής από κάθε μέρος της Ρουμανίας.

Είσοδος 15 lei
28-30 Kiseleff Blvd., 1st District

5.   Πλατεία Unirii

Η μεγαλύτερη πλατεία της πόλης, η Unirii, που αποπνέει μια ιδιότυπη σαγήνη πίσω από τα μεγάλα εμπορικά κέντρα και τις διαφημίσεις που αναβοσβήνουν ζωηρά με φώτα νέον μόλις πέσει το σκοτάδι καθώς και τα ψυχρά κτήρια της εποχής του υπαρκτού σοσιαλισμού κατά μήκος της Bulevardul Unirii.

6.   Παλάτι της Βουλής (Palatul Parlamentului)

Το τιτάνιου μεγέθους Palatul Parlamentului (Παλάτι της Βουλής) ή πρώην Σπίτι του Λαού, αριθμεί 12 ορόφους, 330.000 τ.μ., 1.100 δωμάτια και για την ίδρυσή του (ξεκίνησε το 1984 και ολοκληρώθηκε το 1989) χρειάστηκαν 700 αρχιτέκτονες και 10.000 εργάτες! Γεγονός που δικαιολογεί απόλυτα τη φήμη του ως το μεγαλύτερο κτήριο της Ευρώπης και το 2ο μεγαλύτερο του κόσμου μετά το αμερικανικό Πεντάγωνο (!).

Βάση σχεδίου κατεδαφίστηκε ένα τεράστιο τμήμα του ιστορικού κέντρου, συμπεριλαμβανομένων πολλών θρησκευτικών κτιρίων και χιλιάδων κατοικιών.

Αν θέλετε να το δείτε εκ των έσω, μπορείτε να διαλέξετε την απλή περιήγηση, την υπόγεια διαδρομή, την θέα από την ταράτσα μέσω ανελκυστήρα, ή όλα αυτά μαζί (τιμές 25-45 λέι, ήτοι 5-10€, ανάλογα τον συνδυασμό των tours).

Η είσοδος στο παλάτι της Βουλής γίνεται κατά τους θερινούς μήνες (Μάρτιο έως Οκτώβριο) από τις 09:00 έως τις 17:00 και τους χειμερινούς (Νοέμβρη έως Φεβρουάριο) από τις 10:00 έως τις 16:00.

Το απλό εισιτήριο για το Παλάτι της Βουλής για τους ενήλικες κοστίζει 40 lei δηλαδή 8,56 ευρώ. Το φοιτητικό (19-26 ετών) εισιτήριο στοιχίζει 20 lei – 4,28 ευρώ.

 

 

 

  1. Η παλιά πόλη

 

Ένα δίκτυο πεζοδρόμων, ανέγγιχτο από την κατεδαφιστική μανία του Τσαουσέσκου, αποτελεί την πρώτη βόλτα που δοκιμάζει κάθε επισκέπτης της πόλης. Και εδώ επιστρέφει και για την δεύτερη, τη βραδινή του βόλτα, στα δρομάκια που σφύζουν από ζωή και φασαρία, χάρη στα υπαίθρια café, τις pub και τα εστιατόρια που ότι τους λείπει σε αισθητική το κερδίζουν σε βαλκανική πληθωρικότητα. Ανάμεσά τους, θα βρείτε και μερικές από τις πιο ιστορικές εκκλησίες της πόλης, όπως το ορθόδοξο εκκλησάκι της Σταυρουπόλεως στον ομώνυμο δρόμο, καθώς και τα επιβλητικά κτίρια της Εθνικής Τράπεζας και του Εθνικού Μουσείου Ρουμανικής Ιστορίας.

Από την Piata Unirii στα νότια, την Calea Victoriei στα δυτικά και την Bulevardul I.C. Bratianu στα ανατολικά, η Παλιά Πόλη, μια περιοχή ευρύτερα γνωστή ως Lipscani, ευτυχώς γλίτωσε από τις μπουλντόζες του Τσαουσέσκου και τώρα προσφέρει μια ευπρόσδεκτη ανάπαυλα από τη μονοτονία του Centrul Civic. Η κύρια οδός είναι η ίδια η Strada Lipscani, ένας ζωντανός δρόμος που πήρε το όνομά του από τους εμπόρους από τη Λειψία που εμπορεύονταν στην περιοχή τον 18ο αιώνα. Η παλιότερη γειτονιά του Βουκουρεστίου, ένας κατά τα άλλα γραφικός και ευχάριστα ετοιμόρροπος λαβύρινθος από δρόμους και ετοιμόρροπα σπίτια, υφίσταται εδώ και χρόνια μια οδυνηρά αργή ανάπλαση, και ενώ πολλά σημεία της παραμένουν απελπιστικά υποβαθμισμένα, ο όγκος των εστιατορίων, καφετεριών και μπαρ στην περιοχή την καθιστά το μέρος για να διασκεδάσετε στην πόλη.

 

  1. Εκκλησία Σταυρουπόλεως

 

Πρόκειται για κάτι παραπάνω από μία ορθόδοξη εκκλησία. Πρόκειται για ένα μνημείο ιστορικής σημασίας με χαρακτηριστική αρχιτεκτονική και χρώματα που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Πίσω από το κτίριο βρίσκεται μία όμορφη αυλή, όπου μπορείς να κάνεις ένα διάλειμμα και να απολαύσεις την ησυχία και το μνημείο. Είναι ένα από τα σημεία που αξίζει να μπει στην λίστα σου με το τι να δεις στο Βουκουρέστι λόγω της ιστορικής αλλά και θρησκευτικής του σημασίας.

Η Biserica Stavropoleos, είναι μια εκκλησία στο κέντρο του Βουκουρεστίου που χτίστηκε το 1724 από Έλληνα μοναχό και είναι προστατευόμενο μουσείο από την UNESCO. Με την περίπλοκη σκαλιστή είσοδό του γεμάτη με κίονες, η εκκλησία ξεχωρίζει στο Βουκουρέστι.. Εκτός από την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική της, είναι γνωστή για τη βυζαντινή μουσική που παίζει η χορωδία της. Διαθέτει μια εξαιρετική βιβλιοθήκη που διαθέτει περισσότερα από 8.000 βιβλία, συμπεριλαμβανομένης της μεγαλύτερης συλλογής βιβλίων βυζαντινής μουσικής στη Ρουμανία. Διαθέτει ακόμη, μια εντυπωσιακή συλλογή θρησκευτικών αντικειμένων. Παρόλο που υπέστη στο πέρασμα των χρόνων εκτεταμένες ζημιές από σεισμούς, έχει αποκατασταθεί με προσοχή και οι πολυέλαιοι και ο τρούλος της εκκλησίας είναι ιδιαίτερα όμορφοι.

Σημείο αναφοράς και η οδός Stavropoleos όπου ένιωσα ιδιαίτερη συγκίνηση καθώς εδώ δεσπόζει ο ομώνυμος ορθόδοξος ναός, ένα μνημείο ελληνικού ιστορικού ενδιαφέροντος αφιερωμένο στους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ.

 

 

  1. ΛεωφόροςKiseleff

 

Η Soseaua Kiseleff, μια μακρά, κομψή λεωφόρος με φλαμουριές, εκτείνεται βόρεια από την Piata Victoriei προς το πάρκο Herastrau και το Μουσείο Xωριό, ένα από τα καλύτερα υπαίθρια μουσεία της Ρουμανίας, πριν κατευθυνθεί προς τα αεροδρόμια και τον κεντρικό δρόμο προς την Τρανσυλβανία. Με πρότυπο τα Παριζιάνικα chaussées (συνήθως, μεγάλες ευθείες λεωφόρων από χαλίκι ή θραυστή πέτρα), αν και πήρε το όνομά της από έναν Ρώσο στρατηγό, η Soseaua Kiseleff είναι προϊόν της γαλλοφιλίας που σάρωσε τις μορφωμένες τάξεις της Ρουμανίας κατά τον δέκατο ένατο αιώνα, ενώ διαθέτει ακόμη και τη δική της εκδοχή της Αψίδας του Θριάμβου.

 

10.          ΑΨΙΔΑ ΤΟΥ ΘΡΙΑΜΒΟΥ

 

Η Αψίδα του Θριάμβου έχει ύψος 27 μέτρα και βρίσκεται στην οδό Kiseleff, στο βόρειο τμήμα του Βουκουρεστίου. Αφού η Ρουμανία απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1878, κατασκευάστηκαν βιαστικά ξύλινα δοκάρια και ανεγέρθηκαν αμέσως μετά, ώστε τα νικηφόρα στρατεύματα να μπορούν να περάσουν από κάτω της.

Η αψίδα ανακατασκευάστηκε το 1922 και αργότερα αντικαταστάθηκε το 1935 για να τιμήσει τους Ρουμάνους στρατιώτες που πολέμησαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τώρα, η κατασκευή είναι από πέτρα και κοσμείται με αγάλματα Ρουμάνων ηρώων. Αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό, καθώς είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα αξιοθέατα του Βουκουρεστίου.

Πιστό αντίγραφο της διάσημης Αψίδας του Θριάμβου στα Ηλύσια Πεδία του Παρισιού, η αψίδα στο Βουκουρέστι είναι τρεις φορές μικρότερη από το υπερδιάσημο και πολυφωτογραφημένο μνημείο της γαλλικής πρωτεύουσας.

Θα τη δείτε στη νότια πλευρά του υπέροχου πάρκου Χεραστράου, σε έναν πολύβουο δρόμο της πρωτεύουσας να είναι περικυκλωμένη από εκατοντάδες τουρίστες που ποζάρουν και τραβούν φωτογραφίες. Σήμα κατατεθέν της πόλης και εξαιρετικά δημοφιλές σποτ, η αψίδα κατασκευάστηκε το το 1878 όταν η Ρουμανία κέρδισε για πρώτη φορά την ανεξαρτησία της. Η πρώτη αψίδα που τοποθετήθηκε στο σημείο ήταν ξύλινη και αντικαταστάθηκε το 1922 μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου με μια προσωρινή κατασκευή, η οποία αντικαταστάθηκε τελικά το 1936 με την τελική αψίδα που υπάρχει μέχρι και σήμερα. Με ύψος 27 μέτρων, η αψίδα σχεδιάστηκε από τον Petre Antonescu, στα πρότυπα του γαλλικού μνημείου. Τα γλυπτά που διακοσμούν το εξωτερικό δημιουργήθηκαν από διάσημους Ρουμάνους γλύπτες όπως ο Ion Jalea και ο Dimitrie Paciurea.

 

  1. ΜΟΥΣΕΙΟ ΧΩΡΙΟΥ (MUZEUL SATULUI)

 

Το πιο σημαντικό αξιοθέατο στο Βουκουρέστι είναι το Muzeul Satului (Μουσείο Χωριού) στις όχθες της λίμνης Herastrau. Η είσοδος βρίσκεται στην οδό Soseaua Kiseleff, ακριβώς πάνω από την Αψίδα του Θριάμβου. Ιδρύθηκε το 1936, και έχει συνολικά πάνω από τριακόσιες κατοικίες, εργαστήρια, εκκλησίες, ανεμόμυλους και άλλες κατασκευές από κάθε περιοχή της χώρας, απεικονίζοντας έτσι την εξαιρετική ποικιλομορφία της αρχιτεκτονικής της Ρουμανίας.

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα δρύινα σπίτια με τα σκαλίσματα, καθώς και τις πύλες με δοκάρια που είναι σκαλισμένες με ζώα και σκηνές κυνηγιού, τον Αδάμ και την Εύα, το Δέντρο της Ζωής, καθώς και ήλιους και φεγγάρια. Το κατάστημα με σουβενίρ που υπάρχει εκεί, είναι το καλύτερο μέρος στην πόλη για να αγοράσετε αντικείμενα λαϊκής τέχνης, όπως υφάσματα και φορεσιές, κεραμικά και ξύλινα σκεύη.

 

12.          ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ CARTURESTI CARUSEL

 

Είναι ένα εντυπωσιακά μεγάλο και όμορφο βιβλιοπωλείο στην καρδιά της πρωτεύουσας. Βρίσκεται σε μια παλιά τράπεζα, έχει έξι επίπεδα και καλύπτει μια έκταση άνω των 1000m2 που είναι γεμάτη με βιβλία. Είναι απίστευτα όμορφο εσωτερικά με κομψή διακόσμηση. Οι περίπλοκες καμάρες, οι ελικοειδείς σκάλες, τα ξεχειλισμένα ράφια με τα βιβλία και οι κολώνες του, έχουν κάνει αυτό το βιβλιοπωλείο να μονοπωλεί μέχρι και στο Instagram.

Μπορείτε να βρείτε πάνω από 10.000 τόμους βιβλίων για να αγοράσετε στο κατάστημά τους. Υπάρχουν τμήματα φαντασίας, κλασικά βιβλία, ποίηση, αυτοβοήθεια, κηπουρική, βιογραφίες, παιδικά βιβλία. Διαθέτει επίσης ένα χώρο πολυμέσων στο υπόγειό του, μια γκαλερί μοντέρνας τέχνης στον πρώτο όροφο και ένα μπιστρό στην κορυφή. Είναι ένα καινοτόμο μέρος για να επισκέπτονται οι άνθρωποι, όπου μπορούν να διαβάσουν, να κοινωνικοποιηθούν, να εμπνευστούν και να συνδεθούν.

Τ          έλος στο βιβλιοπωλείο υπάρχει μια καταπληκτική γκάμα από πάνω από 5.000 ταινίες προς πώληση μαζί με δίσκους βινυλίου και CD. Μπορείτε επίσης να βρείτε έναν χώρο με χαρτικά, ταξιδιωτικές αποσκευές, παιχνίδια, χειροτεχνήματα από ντόπιους τεχνίτες, σοκολάτες, τοπικά κρασιά και ρουμανικά σουβενίρ που μπορείτε να αγοράσετε για να πάρετε μαζί σας στο σπίτι.

 

13.          GRADINA CISMIGIU

 

Στο μέσο της Bulevardul Regina Elisabeta, οι υπέροχοι Κήποι Cismigiu διαμορφώθηκαν ως πάρκο, σε γη που κληροδοτήθηκε στην πόλη το 1845. Αρχικά, ανήκε σε έναν Τούρκο επιθεωρητή νερού. Οι κήποι περιλαμβάνουν μια φιδωτή λίμνη στην οποία γλιστρούν μικρές βάρκες και ποδήλατα, τα οποία νοικιάζονται από ζευγάρια που αναζητούν τη μοναξιά ανάμεσα στους κύκνους και τις ιτιές. Κατά τα άλλα, οι κήποι αποτελούν απλώς έναν ήσυχο χώρο, με τους εργάτες να αναπαύονται κάτω από τα δέντρα τις ώρες του μεσημεριανού γεύματος και τους συνταξιούχους να συναντιούνται για παρτίδες σκάκι. Στο βόρειο άκρο του πάρκου, ένας ρωμαϊκός κήπος περιέχει προτομές μερικών από τους μεγάλους λογοτέχνες της Ρουμανίας, ενώ, για τα παιδιά, υπάρχει μια ελκυστική μικρή παιδική χαρά δίπλα στη λίμνη.

14.                Nation’s Heroes Memorial

 

Ο τάφος του άγνωστου στρατιώτη είναι ένα μνημείο που βρίσκεται στο Βουκουρέστι και είναι αφιερωμένο στους στρατιώτες που πέθαναν πολεμώντας για τη Ρουμανία. Χτίστηκε το 1923 για να τιμήσει τη μνήμη των Ρουμάνων που πέθαναν κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Θα το βρεις στον λόφο που ξεκινάει το Carol I Park και είναι ανοιχτό κάποιες μέρες του χρόνου για το κοινό.

Το Carol I Park είναι ίσως το διασημότερο πάρκο στο Βουκουρέστι και πήρε το όνομά του από τον βασιλιά Carol I της Ρουμανίας.

Έχει θέα το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη και είναι ωραία επιλογή για μία χαλαρωτική βόλτα, ανάμεσα στα δέντρα και τα λουλούδια. Στο πανέμορφο πάρκο θα βρεις και λίμνη με πάπιες, ενώ απέχει μόλις 15 λεπτά με τα πόδια από την πλατεία Unirii και το Παλάτι του Λαού.

Ωραία φωτό από το Drone!!!

 

--------------------------------------------------------

Μια αίσθηση νοσταλγίας είναι ό,τι πρέπει για να γράψει τον επίλογο αυτού του ταξιδιού με μια βόλτα (σε κοντινή απόσταση από το Κοινοβούλιο) για να κάνετε χάζι το Πατριαρχείο της Ορθόδοξης Εκκλησίας και έναν χαλαρό περίπατο κατά μήκος του ποταμού Νταμπόβιτα (Dâmbovita). Εναλλακτικά και ειδικά από το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ βόρεια της Unirii μια περαντζάδα στην παλιά πόλη, τη συνοικία Lipscani με τα γραφικά σοκάκια και τις mystique στοές όπου κρύβονται cafés και dark μπαράκια θα σας μαγέψει.

--------------------------------------------------------

Καφές – ποτό – φαγητό στο Βουκουρέστι

1.   Caru cu Bere

Μπορεί να έχει αναδειχθεί πλέον σε τουριστική ατραξιόν, αλλά ένα βράδυ στην παλαιότερη μπυραρία της πόλης, το Caru cu Bere, είναι απαραίτητο για να τα χάσετε με το υπέροχο σκηνικό του που θυμίζει εκκλησία γοτθικού ρυθμού και να συνδυάσετε τα τυπικά ρουμανικά φαγητά, όπως τα sarmale (λαχανοντολμάδες κοκκινιστοί με αρνίσιο κιμά) και τα mititei (λουκάνικα χωρίς πέτσα) με μια πλούσια ποικιλία από μπύρες. Θα το βρείτε εύκολα σχεδόν απέναντι από την εκκλησία της Σταυροπόλεως.

 

Hanul lui Manuc

  Str. Franceza 62 – 64.,   Old Town  

Built in 1808 the enormous, three-level Hanul lui Manuc (Manuc's Inn) is one of Europe's last remaining caravanserai. The large interior courtyard is a spectacular sight, a great place to eat and drink and is essential for any visitor to Bucharest, not least the grand staircase to your left as you enter from Strada Franceza. A hostelry ever since it opened the Han is now run by the City Grill group and has seldom been better. Serves good, simple Romanian food (the mici are excellent, as is the enormous lamb shank - enough for two people) and a more than decent pint. On rainy days head down into the crama (cellar): note that at the weekend especially you will need a reservation.

Χτίστηκε το 1804 από τον πλούσιο Αρμένιο έμπορο Emanuel Marzaian (που ονομάζεται από τους Τούρκους Manuc Bey), το πανδοχείο «Manuc’s Inn» έχει τις προκαταρκτικές συνομιλίες σχετικά με την Συνθήκη Ειρήνης που έθεσε τέλος στον ρωσικό-τουρκικό πόλεμο (1806-1812). Αγαπημένος χώρος συνάντησης το «Manuc's Inn» έχει διατηρήσει μέχρι σήμερα τον χαρακτήρα του. Εστιατόριο, κάβα και ζαχαροπλαστείο φιλοξενούν επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Επί της οδού Franceza 62 – 64.

 

Fabrika

Strada 11 Iunie 50, București 040172

Σε ένα κρυμμένο στενό με μικρομάγαζα που πωλούν χειροποίητα καλούδια – στα τραπέζια καταφθάνουν πίτες, ζυμαρικά, burgers και σκορδάτη χοιρινή τηγανιά σε οικονομικές τιμές – υπολογίστε περί τα 10€ το άτομο με βαρελίσια μπύρα.

Grand Cafe Van Gogh

Για ένα ζεστό κρασί με φρούτα ή τσάι αξίζει να περάσετε από το Grand Cafe Van Gogh στη συνοικία Lipscani. Θα το λατρέψετε μαζί με τους ντόπιους θαμώνες του για την αύρα εποχής που αποπνέει κάτω από το αρχοντικό που το στεγάζει, το ευγενικό προσωπικό του (δεν είναι ό,τι πιο σύνηθες να συναντήσεις γελαστούς Ρουμάνους…) και την αρτίστικη προσωπικότητά του με αντίγραφα έργων του σπουδαίου ζωγράφου.

 

Hard Rock Cafe Bucharest

Bucharest Herăstrău Park

Şoseaua Pavel D. Kiseleff 32, București 011343

 

 

 

 

 

Τοπικές γεύσεις/προϊόντα:

Mititei ή mici : Χοιρινό καπνιστό με ξινό λάχανο, ψητά κρέατα, σουτζουκάκια Ciorba (σούπες) με δημοφιλέστερη αυτή με κεφτέδες - μοιάζει με τα δικά μας γιουβαρλάκια.

Ciorba de fasole :  (σαν την δική μας φασολάδα)

Zacusca : μελιτζάνα, ντομάτες, κόκκινη πιπεριά και πολλά κρεμμύδια αλλά και με διαφορετικούς συνδυασμούς όπως μανιτάρια, φασόλια, μέχρι και ψάρια από το Δέλτα του Δούναβη.

Mamaliga: πολέντα από χοντρόκοκκο αλεύρι καλαμποκιού και αλάτι με λιωμένο βούτυρο ή γιαούρτι, σερβίρεται με ζεστό γάλα ή ξινή κρέμα και συχνά προστίθεται φέτα ή άλλο τυρί.

Sarmale : λαχανοντολμάδες με χοιρινό, ρύζι κα μπαχαρικά τυλιγμένα με λάχανο τουρσί.

Magiun: μαρμελάδα δαμάσκηνων χωρίς πρόσθετη ζάχαρη, ιδανική για παιδιά), καυτερή μαρμελάδα ταιριάζει με ψητά κρέατα, τυρί από αγελαδινό γάλα ωριμασμένο στο φυσικό σπήλαιο της Taga, ταιριάζει με κόκκινα ξηρά κρασιά ή φρούτα, λουκάνικα (μάλιστα τα Plescoi έχουν ξεχωριστή γεύση και μπορούν να καταναλωθούν ωμά), μπύρα, κρασί, παλίνκα (μπράντι με βατόμουρο.

Γλυκό παπανάσι : μοιάζει με ντόνατ και σερβίρεται με ένα είδος τυριού και μαρμελάδα ή γλυκό κουταλιού.

Shopping

  1. AFI Cotroceni

        Bulevardul General Paul Teodorescu 4, București 061344

  1. Mega Mall Bucharest (the biggest mall in Bucharest)

Bulevardul Pierre de Coubertin 3-5, București 021901

  1. Bucharest Mall

Calea Vitan 55-59, București 031282

 

 

 

 

 

Εκτύπωση

Sofia (Bulgaria)

Γράφτηκε από τον/την Thanasis Vavaroutas. Posted in Ταξίδια

 

Sofia (Bulgaria) (πληθ. 1.230.000 κατ.)

 

Η Σόφια είναι η πρωτεύουσα της Βουλγαρίας και βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της χώρας, 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Σερβία, στην πεδιάδα κοντά στους πρόποδες του βουνού Βιτόσα. Με τον πληθυσμό της μητροπολιτικής της περιοχής να φτάνει τους 1.674.651 κατοίκους, είναι η πολυπληθέστερη πόλη της Βουλγαρίας. Η Σόφια χαρακτηρίζεται μία από τις αρχαιότερες πόλεις της Ευρώπης, με τα αρχαιολογικά ευρήματα να δείχνουν ίχνη ανθρώπινης κατοίκησης τουλάχιστον από το 7.000 π.Χ.. Το αρχικό όνομα της πόλης ήταν "Σερδική" (Serdica) και προερχόταν από τη θρακική φυλή των Σαρδών. Το όνομα "Σόφια" προκύπτει από το ναό της Αγίας Σοφίας και αναφέρεται για πρώτη φορά σε ιστορικά έγγραφα περίπου στα μέσα του 14ου αιώνα. Μέσα στους αιώνες η Σόφια κατακτήθηκε από Ρωμαίους, Ούνους, Βισιγότθους και Σλάβους. Το 809 ενσωματώθηκε στη Βουλγαρική Αυτοκρατορία υπό την ηγεσία του Κρούμου, ενώ μετέπειτα διοικήθηκε από από Βυζαντινούς και Οθωμανούς. Το 1878 επανήλθε στη βουλγαρική κυριαρχία μπαίνοντας σε μια περίοδο δημογραφικής και οικονομικής ανάπτυξης.

 

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 

#1. Καθεδρικός ναός του Alexander Nevsky

Εντυπωσιακός και αποστομωτικά επιβλητικός, ο Καθεδρικός ναός Alexander Nevsky είναι το πιο διάσημο αξιοθέατο στη Σόφια και ένας από τους μεγαλύτερους ναούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε ολόκληρο τον κόσμο και ένας από τους 10 μεγαλύτερους ορθόδοξους ναούς στα Βαλκάνια. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ναός στα Βαλκάνια, πίσω από των Καθεδρικό του Άγιου Σάββα της Σερβίας, που βρίσκετε στο Βελιγράδι. Στα 3,170 τετραγωνικά μέτρα του μπορεί να υποδεχτεί 10.000 άτομα!

H εκκλησία είναι χτισμένη σε νέο-βυζαντινό ρυθμό με την κατασκευή της να ολοκληρώνεται στις αρχές του 20ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1924. Ο χρυσοποίκιλτος τρούλος είναι, κατά πάσα πιθανότατα, το πιο αναγνωρίσιμο σημείο του ναού, ενώ ο εσωτερικός της διάκοσμος, με το ιταλικό μάρμαρο και τις υπέροχες τοιχογραφίες, είναι από τους ωραιότερους και πιο μεγαλειώδεις που θα αντικρύσετε σε ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη.

Σε μία κρύπτη του ναού λειτουργεί ένας μικρός χώρος σαν μουσείο γεμάτος παλιά μετάλλια, νομίσματα και αναμνηστικά από την πλούσια ιστορία της χώρας.

Ο συγκεκριμένος ναός αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης και βρίσκεται στην κορυφή κάθε οδηγού, αφού μεταξύ άλλων πρόκειται τον δεύτερο μεγαλύτερο ορθόδοξο ναό των Βαλκανίων. Χτίστηκε μεταξύ 1882 και 1912 με σχέδιο του Ρώσου αρχιτέκτονα Pomerantsev στη μνήμη 200 χιλιάδων Ρώσων στρατιωτών που σκοτώθηκαν πολεμώντας για την ανεξαρτησία της χώρας στον Ρωσοτουρικικό Πόλεμο (1877–78). Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ναός στα Βαλκάνια, νέο-βυζαντινής αρχιτεκτονικής και έκτασης 3.170 τετραγωνικών μέτρων. Προσθέστε το χρυσό θόλο που φτάνει τα 45 μέτρα και μια ντουζίνα καμπάνες και θα καταλάβετε πόσο εντυπωσιακός είναι. Η εκκλησία έχει 12 καμπάνες με συνολικό βάρος 23 τόνους.

Ο Καθεδρικός ναός του Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι είναι ένας εκπληκτικός ναός του 19ου αιώνα και είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος καθεδρικός ναός των Βαλκανίων. Όταν βρεθείς στο εσωτερικό της, κοίταξε την οροφή του κύριου τρούλου με την τοιχογραφία του Κύριου Θεού του Σαββάτου.

 

#2. ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ IVAN VAZOV

Πάνω σε μία μικρή αλλά πολύ όμορφη πλατεία της πόλης, αντικρύζοντας το καταπράσινο City Garden, το Εθνικό Θέατρο της Βουλγαρίας στεγάζεται σε ένα επιβλητικό κτήριο της πρωτεύουσας και αποτελεί το «σπίτι» μερικών εκ των καλύτερων θεατρικών παραστάσεων που μπορεί να παρακολουθήσει κανείς στη Σόφια.

Η επίσημη ονομασία είναι Εθνικό Θέατρο Ivan Vazov, από τον γνωστό Βούλγαρο συγγραφέα του οποίου το έργο «The Outcasts» ήταν το πρώτο που έκανε πρεμιέρα στη σκηνή του θεάτρου αμέσως μετά τα εγκαίνια.

Αποθεωτικά σχόλια έχουν γραφτεί και για το όμορφο εσωτερικό του κτηρίου το οποίο λέγεται πως αξίζει να δείτε μία φορά από κοντά, οπότε εάν γνωρίζετε έστω και λίγα βουλγάρικα βγάλτε εισιτήριο για κάποια παράσταση, αλλά ακόμα κι αν δεν γνωρίζετε τη γλώσσα έχει ενδιαφέρον να ζήσετε την εμπειρία του θεάτρου από κοντά.

Το εθνικό θέατρο Ιβάν Βάζοφ είναι ένα κτίριο κόσμημα και ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Σόφιας. Οι χρυσές διακοσμήσεις, τα λιοντάρια, τα αγάλματα του Απόλλωνα και οι μούσες δίνουν μια αίσθηση κομψότητας και μεγαλοπρέπειας. Το έργο του Vazov «The Outcasts» ήταν το πρώτο που έπαιξε σ’ αυτό το θέατρο. Το σημερινό κτίριο ανακαινίστηκε μετά τις ζημιές που υπέστη στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο διατηρώντας την αρχική του αρχιτεκτονική.

Το θέατρο Ivan Vazov είναι το εθνικό θέατρο της χώρας, όπως επίσης και ένα από τα παλιότερα θέατρα στη χώρα ενώ αποτελεί και σημαντικό μνημείο της πόλης. Βρίσκεται στο κέντρο, με την πρόσοψη να κοιτάει τον κήπο της πόλης. Χτίστηκε το 1907, ενώ το εσωτερικό της καταστράφηκε από φωτιά το 1923 και ανακατασκευάστηκε έξι χρόνια αργότερα. Η πρόσοψη του θεάτρου θυμίζει αρχαιοελληνικό κτίριο, με της έξι άσπρες μαρμάρινες στήλες που απεικονίζουν των Απόλλωνα και τις μούσες. Τέλος η περίκομψη κύρια αίθουσα έχει χωρητικότητα 850 θεατών.

 

#3. ΤΟ LARGO ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

Η πλατεία Largo  είναι η πρώην έδρα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βουλγαρίας. Γι' αυτό υπάρχουν τα κτίρια με έκδηλη την αρχιτεκτονική και την αισθητικής της εποχής εκείνης. Σήμερα στεγάζεται εδώ το Κοινοβούλιο, το υπουργείο Εργασίας, το Προεδρικό Μέγαρο και το Υπουργικό Συμβούλιο.

 

#4. ΡΩΣΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Μικρός, αλλά όμορφος ναός, θυμίζει πολύ Ρωσία και βρίσκεται κοντά σε πολλά άλλα σημαντικά αξιοθέατα (στον καθεδρικό του Αλέξανδρου Νιέφσκι, στο Εθνικό Θέατρο κτλ). Μια επίσκεψη αξίζει τον κόπο!

 

#5. ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

Μία από τις πιο ιστορικές εκκλησίες της Σόφιας και εκείνη που έδωσε στην πόλη το όνομα της, πίσω στον 14ο αιώνα.

O ναός είναι πολύ απλός χωρίς ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τεχνοτροπία, αλλά πρωτοχτίστηκε τον 6ο αιώνα και κουβαλάει πολύ μεγάλο παρελθόν. Επιπλέον, οι τάφοι στο εσωτερικό της εκκλησίας χρονολογούνται τουλάχιστον 15 αιώνες πριν, προσδίδοντας στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας μία επιπρόσθετη ιστορική σημασία. Αξίζει να την επισκεφθείτε και μόνο για τη σημειολογική της αξία.

 

#6. Ο ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ VITOSHA

Λεωφόρος Vitoshka: Όλα αρχίζουν από εδώ. Εδώ είναι το μέρος που θα κάνετε τη βόλτα σας, θα δείτε βιτρίνες, θα πιείτε τον καφέ ή το ποτό σας και θα καθίσετε για φαγητό. Με λίγα λόγια, πρόκειται για ένα δρόμο στον οποίο θα βρείτε ό,τι κι αν αναζητήσετε, αφού είναι ο πιο εμπορικός της πόλης. Από διάσημες ετικέτες μόδας, μέχρι το εθνικό παλάτι του πολιτισμού, το σπίτι του διάσημου ποιητή Peyo Yavorov και άλλα διάσημα κτήρια, η λεωφόρος Vitoshka σίγουρα θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον σας για κάποιες ώρες.

Ο δρόμος, που πήρε το όνομά του από το βουνό της Σόφια, Vitosha, έχει στο ένα άκρο του την εκκλησία St Nedelya και στο άλλο άκρο του το National Palace of Culture, τα οποία επίσης αποτελούν απαραίτητα αξιοθέατα και φυσικά, μέρη που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των Βουλγάρων. 

Στην αρχή του κεντρικού δρόμου της Βίτοσα θα δείτε το επιβλητικό δικαστικό μέγαρο. Θα το αναγνωρίσετε από τα λιοντάρια που υπάρχουν στην πρόσοψή του. Από εκεί ξεκινάει ο πεζόδρομος της Βίτοσα όπου θα βρείτε μαγαζιά για ψώνια, καφέ, μπαράκια. Εκεί μαζεύεται η νεολαία και γενικά είναι πολύ ζωντανός δρόμος. 

 

#7. ΤΟ ΠΑΡΚΟ BORISOVA GRADINA

Πρόκειται για ένα από τα πιο εντυπωσιακά πάρκα της Σόφιας, νοτιοανατολικά του κέντρου, το οποίο είναι γεμάτο αγάλματα, παρτέρια, λουλούδια και αποτελεί το ιδανικό, χαλαρωτικό μέρος για περίπατο. Πρόκειται για μια απέραντη έκταση που φιλοξενεί το στάδιο Vasil Levski και το στάδιο CSKA, ενώ μέσα σε όλα θα βρείτε και αρκετά café. Στο ανατολικό άκρο του πάρκου βρίσκεται ένα γιγαντιαίο κομμουνιστικό μνημείο που χτίστηκε το 1956 και αποτελείται από έναν οβελίσκο 42 μέτρων και δύο παρτιζάνους με καλάσνικοφ.

Μέσα στο πάρκο θα βρείτε πολλά εστιατόρια, καφέ και μπαρ, αλλά και κιόσκια με παγωτό – σίγουρα μία καλή επιλογή ειδικά εάν ταξιδεύετε με παιδιά. Οι μικροί επισκέπτες θα ενθουσιαστούν και με τη μεγάλη παιδική χαρά, αλλά και με τις λιμνούλες όπου κολυμπούν πάπιες, χήνες και κύκνοι.

Στα highlights της επίσκεψης συγκαταλέγεται και η βόλτα με τα παλιά λεωφορεία της πόλης που θα σάς κάνουν τον γύρο του πάρκου με άρωμα από το παρελθόν.

Mέσα στο πάρκο, το Μνημείο του Σοβιετικού Στρατού, κατασκευασμένο το 1954 ως δείγμα ευγνωμοσύνης της κυβέρνησης της Βουλγαρίας στο Σοβιετικό Στρατό είναι σίγουρα το σημείο που αξίζει να κάνετε μία στάση.

Το πραγματικά τεράστιο, μπρούτζινο μνημείο απεικονίζει έναν στρατιώτη, έναν εργάτη και μία γυναίκα αγρότη, σύμβολα της Σοβιετικής Ρωσίας σε έναν φόρο τιμής στη μεγάλη βοήθεια που προσέφερε ο Κόκκινος Στρατός στη Βουλγαρία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το μνημείο είναι σήμα – κατατεθέν της περιοχής και το σημείο που δίνουν συχνά ραντεβού ντόπιοι και επισκέπτες.

 

#8. Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΓΟΡΑ (TSENTRALNI HALI)

Στη Μαρία Λουίζα, απέναντι από τα Κεντρικά Λουτρά και το τζαμί Banya Bashi, βρίσκεται το Central Market Hall ή αλλιώς κεντρική αγορά, Χαλίτη ή Τσεντράλι Χάλι. Όπως και να την  ονομάσουμε, η κεντρική αγορά είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να καταλάβεις πόσο διαφορετική είναι η βουλγαρική κουλτούρα από τις γειτονικές της χώρες. Σε αντίθεση με τα παζάρια της ανατολής και τους επίμονους πωλητές, οι περισσότερες αγορές της Σόφιας διαθέτουν ήσυχους και εσωστρεφείς μικροπωλητές που θα σε αφήσουν να περιηγηθείς ήρεμα μέσα στην αγορά.

 

#9. Το άγαλμα της Αγίας Σοφίας

            Είναι αφιερωμένο στην αγία που είναι και προστάτιδα της πόλης. Χτίστηκε το 2001 και τοποθετήθηκε στο ίδιο σημείο όπου υπήρχε το άγαλμα του σοβιετικού κομμουνιστή αρχηγού, V.I Lenin, το οποίο βρισκόταν εκεί για δεκαετίες. Συγκεκριμένα, βρίσκεται στην πλατεία της Sveta Nedelya. Εκεί ενώνονται αρκετοί δρόμοι που θα σας οδηγήσουν στα σημαντικότερα μνημεία και αξιοθέατα της Σόφιας.

 

#10. Συνοικία Sredets

            Νότια του Καθεδρικού, υπάρχουν στενά δρομάκια που φημίζονται για τη φοιτητική τους ζωή, ενώ σε κάθε γωνιά θα εντοπίσετε μοντέρνα ή ρετρό μικρομάγαζα. Εδώ θα βρείτε αρκετές από τις καλύτερες επιλογές για ποτό και φαγητό. Οι επιλογές είναι πολλές και εύκολα θα βρείτε να φάτε ποιοτικά και οικονομικά, σε όμορφη ατμόσφαιρα.

#11. NDK

Πιθανότατα το πιο εντυπωσιακό και μοντέρνο κτήριο στη Σόφια, το Εθνικό Παλάτι Πολιτισμού (όπως το αποκαλούν) είναι ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα στη Βουλγαρία.

Το NDK κατασκευάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 στο τέλος της μεγάλης εμπορικής οδού Vitosha με σκοπό να αποτελέσει πυλώνα των πολιτισμικών δρώμενων στην πόλη. Από τότε έχει φιλοξενήσει πολλές εκδηλώσεις, όπως συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και μεγάλα εθνικά γεγονότα.

Μπροστά στο κτήριο μία μεγάλη, όμορφα σχεδιασμένη πλατεία είναι το αγαπημένο σποτ του κέντρου για τους ντόπιους που συναντιούνται στη γύρω περιοχή για καφέ ή φαγητό.

#12. Η αρχαία πόλη Serdica

Κάτω από τον ομώνυμο σταθμό μετρό του κέντρου, βρίσκεται ένα σύμπλεγμα αρχαιολογικών ευρημάτων, με οκτώ δρόμους και τα ερείπια βασιλικών ναών, λουτρών και οικημάτων του 4ου αιώνα, όταν εδώ υπήρχε η πόλη με το όνομα Serdica.

 

#13. Η Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου

 

Είναι πρακτικά κρυμμένη γύρω από ψηλά κτίρια, γι’αυτό και ενώ είναι πολύ κεντρικά και σε κοντινή απόσταση από τον Πεζόδρομο Vitosha, το Άγαλμα της Αγίας Σοφίας κ.α., μπορεί να δυσκολευτείς να την δεις με την πρώτη. Εμείς είχαμε το GPS που μας έδειχνε ότι είχαμε φτάσει, ενώ μπροστά μας ήταν ένα ψηλό κτίριο και απλά ήμασταν στη μέση του δρόμου και κοιταζόμασταν. Αλλά όταν η τεχνολογία δεν σε βοηθά, σε βοηθούν οι παραδοσιακοί τρόποι τουρίστα. Ρωτώντας πας στην ροτόντα λοιπόν, και μια κυρία μας έδειξε τον κρυμμένο «Γκόρκι, γκόρκι». Πολύ όμορφη και μικρή εκκλησία.

Αυτή η μικρή στρόγγυλη εκκλησία είναι το παλαιότερο κτίριο στη Σόφια. Είναι κυριολεκτικά κρυμμένη από κτίρια που έχουν δημιουργηθεί για να κρατήσουν τις εκκλησίες μακριά από την κομμουνιστική εποχή που η κυβέρνηση προσπαθούσε να αποθαρρύνει τους βούλγαρους να ασκούν τη θρησκεία τους. Χτίστηκε από τους ρωμαίους τον 4ο αιώνα, όταν η Σόφια ήταν η ρωμαϊκή πόλη της Σέρντικα. Στο εσωτερικό της υπάρχουν μεσαιωνικές τοιχογραφίες.

 

 

 

 

 

 

ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΟ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ 

MEHANA ΤΑΒΕΡΝΑ-ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ

Mehana Isbata 

18 Slavyanska str.

Cosy traditional Bulgarian restaurant in the city centre, close to Parliament square. Offering tasty national Bulgarian cuisine at reasonable prices, the restaurant is popular with locals and tourists alike.

 

Shtastlivetsa

ul. San Stefano 22 San Stefano Plaza, Σόφια 1504

Η Βουλγάρικη κουζίνα έχει σημαντικό μερίδιο στο μενού και έτσι θα έχετε την ευκαιρία να πάρετε μία γεύση από πιάτα που δεν θα βρείτε εύκολα αλλού και μάλιστα να είναι τόσο νόστιμα. Μεγάλες μερίδες, πολύ καλά ορεκτικά και εξαιρετικό ντόπιο κρασί που αξίζει να δοκιμάσετε.

 

Hadjidraganovite kashti 

ul. "Kozloduy" 75, 1202 Sofia Center, Sofia

…που ίσως δεν μπορείτε να προφέρετε, αλλά θα… σας χορτάσει με πιάτα τοπικής κουζίνας και διακόσμηση με αναφορές σε μικρές βουλγαρικές πόλεις όπως το Μπάνσκο, το Μέλνικ και η Κοπριβστίτσα.

 

Divaka
Address: Hr. Belchev 16 st.; Gladston 54 st.; 6th Septemvri 41A st.

This is one of the most famous restaurants in the city. There is a total of 3 different places under the same name in the center of Sofia. Prices are not that high compared to other places in the heart of the capital. The service is very high level, you will be kindly greeted when stepping inside. There is a garden that is open until 10:30pm but you can choose from the two salons inside. The menu is only 4 pages which is not typical for our country but everything is more than breathtaking and delicious.

Να πάρετε τη σούπα Διβάκα σερβιρισμένη μέσα σε ψωμί. Είναι κοτόσουπα πολύ ωραία. Φοβερή και η πατατόσουπα.

Be advised that on Fridays or weekend a reservation will be needed due to the amount of clients every night.

 

Moma Bulgarian Food and Wine

ul. "Solunska" 28, 1000 Sofia Center, Sofia, Βουλγαρία

Το εστιατόριο Moma έρχεται πρώτο στη λίστα μου, διότι διαθέτει μία μεγάλη γκάμα παραδοσιακού βουλγάρικου φαγητού και κρασιού, βρίσκεται στην καρδιά της πόλης, έχει ασυναγώνιστες τιμές και καλό προσωπικό. Όλα τα παραπάνω σου δίνουν την ευκαιρία να γευθείς, να μυρίσεις και να ζήσεις τη βουλγαρική παράδοση στο έπακρο. Θα το βρεις στην οδό Solunska 28, στο κέντρο της πόλης.

 

Manastirska Magernitsa
ul Han Asparuh 67, τηλ.: 02-980 3883

Ίσως ο καλύτερος εκπρόσωπος του είδους που λέγεται «παραδοσιακή βουλγάρικη μεχάνα (ταβέρνα)» στη Σόφια, σερβίρει σε έναν κουκλίστικο κήπο όταν ο καιρός είναι καλός, και ξενυχτάει και ως τις 2.00 το πρωί για να μην ξεχνάμε ότι εδώ είναι Βαλκάνια. Στο τεράστιο μενού του περιλαμβάνονται συνταγές από τα μοναστήρια της Βουλγαρίας, όπως μεθυσμένο (ήτοι κρασάτο) κουνέλι, χοιρινό στο φούρνο και διάφορες σπεσιαλιτέ με κυνήγι. Οι μερίδες είναι τεράστιες, και ο λογαριασμός δύσκολα ξεπερνά τα 10€ το άτομο.

 

Η γειτονική μας Βουλγαρία έχει να επιδείξει πολλά νόστιμα παραδοσιακά πιάτα, τα περισσότερα από τα οποία μαγειρεύονται κυρίως στον φούρνο ή στην κατσαρόλα. Ορισμένα από αυτά μάλιστα, μοιάζουν πολύ με αγαπημένα μας ελληνικά πιάτα. Ας ρίξουμε μια ματιά στις πιο χαρακτηριστικές γεύσεις της βουλγαρικής κουζίνας που αξίζει να δοκιμάσετε.

Lyutenitsa, ένα πικάντικο άλειμμα με ντομάτα, πιπεριές, σκόρδο, κρεμμύδι και μπαχαρικά

Sirene po Shopski

Το Sirene είναι ένα τοπικό λευκό τυρί, που ταιριάζει πολύ με το κρασί. Αν το συνδυάσετε με αυγά, τσίλι, ντομάτα και πιπεριά έχετε ένα υπέροχο πιάτο φερμένο από την Σόφια.

Shopska salad

Η Shopska salad είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά πιάτα της Βουλγαρίας και ένα από τα πιο αγαπημένα των τουριστών της χώρας. Η σαλάτα αυτή φτιάχνεται με ντομάτα, αγγούρι και κρεμμύδι, αλλά αυτό που την κάνει ιδιαίτερη είναι ένα βουλγαρικό τυρί τουρσί, που τρίβεται από πάνω. Ο συ νδυασμός των υλικών και η απλή σος από ελαιόλαδο και ξύδι, κάνουν αυτή τη σαλάτα μοναδική.

Tarator

Το Tarator είναι μια τυπική βουλγαρική κρύα σούπα από αγγούρι, που συνδυάζεται με γιαούρτι, καρύδια και άνηθο. Δεν χρειάζεται βράσιμο και είναι ένα ιδανικό πιάτο για τα ζεστά καλοκαίρια. Πολλοί κάνουν τη συγκεκριμένη σούπα αρκετά πηχτή και τη σερβίρουν ως dip.

Panagyurski Eggs

Το πιάτο αυτό πήρε το όνομά του από την μικρή ιστορική πόλη Panagyurishte, από όπου προέρχεται η συγκεκριμένη συνταγή. Στην πραγματικότητα μιλάμε για αυγά ποσέ με γιαούρτι, σάλτσα ντομάτα και λίγο σκόρδο.

Shkembe Chorba

Είναι ο δικός μας πατσάς, με πολύ σκόρδο, ξύδι και τσίλι. Όπως και τον πατσά, θα το σιχαθείτε ή θα το λατρέψετε. Είναι αρκετά δύσκολη σούπα για να την ετοιμάσετε και θα πρέπει να ψάξετε αρκετά για να βρείτε το σωστό μέρος για να τη δοκιμάσετε. Και οι Βούλγαροι, όπως κι εμείς, προτιμούν να τρώνε Shkembe Chorba μετά από ποτό και ξενύχτι.

Lukanka

Το Lukanka είναι ένα βουλγαρικό σαλάμι, που φτιάχνεται από χοιρινό, μοσχάρι και μπαχαρικά, μέσα σε μοσχαρίσιο έντερο. Είναι ελαφρώς πιο ακριβό από άλλα σαλάμια αλλά είναι και πολύ πιο νόστιμο. Σερβίρεται σαν μεζές για το κρασί ή τη ρακή.

Banitsa

Αυτή είναι η παραδοσιακή βουλγαρική τυρόπιτα, με αυγά και τυρί sirene. Η χειροποίητη εκδοχή της είναι και η καλύτερη φυσικά. Συχνά στη Βουλγαρία θα δείτε να συνοδεύουν τη Banitsa με boza, ένα παχύρρευστο, γλυκό, καφέ ποτό, που της ταιριάζει πολύ.

Πιπεριές γεμιστές

Στην Ελλάδα αγαπάμε πολύ τα γεμιστά. Το ίδιο και στη Βουλγαρία. Μόνο που εκεί γεμίζουν μόνο τις πιπεριές, όλων των χρωμάτων. Γεμίζονται συνήθως με ρύζι, και μερικές φορές περιέχουν και καρύδια ή κιμά. Πολλές φορές θα τις συναντήσετε γεμιστές με τυρί και σκεπασμένες με μια μπεσαμέλ. Αυτό είναι το biurek.

Mish-Mash

Συνυποδηλωτικά σημαίνει «συνονθύλευμα» και αν το δείτε θα καταλάβετε το γιατί.  Είναι ένα πεντανόστιμο πιάτο, πανεύκολο στην προετοιμασία, που περιλαμβάνει ντομάτα, πιπεριές, κρεμμύδι, τυρί και αυγά. Κάτι σαν τον δικό μας καγιανά δηλαδή.

Mekitsa

Είναι η βουλγαρική εκδοχή των donuts. Είναι τηγανητή ζύμη, που σερβίρεται με ζάχαρη άχνη, μαρμελάδα, μέλι ή τυρί sirene. Δεν είναι προφανώς, η πιο διαιτητική επιλογή για πρωινό, αλλά είναι πεντανόστιμο.

Το κρασί Mavrud (μαυρούδι), είναι μια ποικιλία που βγάζει πολλά εξαιρετικά βουλγαρικά κρασιά.

Shopping

-       Serdika Center Mall

 bul. "Sitnyakovo" 48, 1505 Oborishte, Sofia

-       Sofia mall 

 

Εκτύπωση

Karpenissi (October 2022)

Γράφτηκε από τον/την Thanasis Vavaroutas. Posted in Ταξίδια

Πατήστε εδώ γιά τόν χάρτη...

 

        Σκέφτεσαι ένα απολαυστικό τριήμερο μέ την μοτοσυκλέτα σου, και αμέσως στο μυαλό σου έρχονται τά αγέρωχα βουνά τής Ευρυτανίας καί τά ποτάμια της πού σέ προκαλούν για περιπέτεια.

        Από τη δημοφιλή κοιλάδα του Καρπενησιώτη ποταμού μέχρι τον Προυσό κι από το Βελούχι μέχρι την τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών, κάθε εποχή (και κάθε “φυλή” επισκέπτη) έχει τις δικές της γωνιές στην Ευρυτανία.

        Στον δρόμο σου προς το Καρπενήσι θα διασχίσεις φιδίσιες διαδρομές μέσα στο πράσινο, καί θά συναντήσεις πετρόχτιστα χωριά όπως καί μοναστήρια μέ ιστορία! Τί άλλο μπορείς να ζητήσεις? Ακούγοντας το γουργουρητό τού κινητήρα σου καθώς η μηχανή σου γέρνει δεξιά-αριστερά σέ κάθε στροφή νοιώθεις την ευτυχία τού να καβαλάς μοτοσυκλέτα!

        Έτσι λοιπόν, ένα Σαββατοκύριακο τού Οκτώβρη, πακετάραμε με τήν Μάγια τά απαραίτητα, τά χώσαμε μέσα στις βαλίτσες τής μηχανής, φορτώσαμε την μοτό και πουρνό-πουρνό πήραμε τά βουνά! Ξεκινήσαμε από την Πάτρα και διασχίζοντας την γέφυρα Χαρίλαος Τρικούπης (Ρίο – Αντίρριο) βρεθήκαμε στον δρόμο προς Μεσολόγγι και κατόπιν προς Παναιτώλιο και Καινούργιο για να βρεθούμε ΒΔ τής λίμνης Τριχωνίδας. Συνεχίσαμε στον παραλίμνιο δρόμο Αγρινίου – Θέρμου, και σταματήσαμε για ένα καφεδάκι σέ ένα υπέροχο συγκρότημα δίπλα ακριβώς από την όχθη της λίμνης πού λέγεται Κτήμα Πιθάρι (Lake Living). Βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Παντάνασσα και Βαρειά και αξίζει να απολαύσεις τον καφέ σου δίπλα στην ηρεμία που σου προσφέρει η λίμνη!

        Αφού πήραμε την δόση τής καφεΐνης μας, καβαλήσαμε την μοτό και συνεχίσαμε για Θέρμο. Δεν σταματήσαμε στο Θέρμο αφού είχαμε σταματήσει λίγα χιλιόμετρα πρίν και πήραμε τον δρόμο για Προυσό. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και η θερμοκρασία ήταν κοντά στους 20ο C. Δεν βρίσκεις συνήθως τέτοια δώρα Οκτώβρη μήνα!!!  

        Αφήσαμε πίσω μας την υπέροχη θέα που σού προσφέρει η λίμνη Τριχωνίδα και χωθήκαμε ανάμεσα στα βουνά τής Αιτωλοακαρνανίας και οδηγώντας δίπλα από τον Δρυμώνα, λίγο μετά από το χωριό Σπαρτιάς μπήκαμε στα όρια τού νομού Ευρυτανίας.

        Μετά από κάμποσα στροφιλίκια φτάσαμε στο μοναστήρι-αετοφωλιά του Προυσού. Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές έχω επισκεφτεί το μοναστήρι αφού την διαδρομή αυτή την έχω κάνει αρκετές φορές…

        Η μονή Προυσού αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προσκυνητικά κέντρα της Ορθοδοξίας καθώς φιλοξενεί την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Προυσιώτισσας η οποία είναι έργο του Ευαγγελιστού Λουκά. Η μονή στέκει από τον 9 αιώνα μ.Χ. μεγαλόπρεπα στις άκρες ενός απόκρημνου βράχου των Ευρυτανικών βουνών. Η μονή Προυσού αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προσκυνητικά κέντρα της Ορθοδοξίας και καθημερινά συρρέει πλήθος κόσμου προκειμένου να προσκυνήσει και να λάβει την ευλογία της από όλα τα μέρη της Ελλάδας αλλά και πιστούς από όλο τον κόσμο.

        Αφού προσκυνήσαμε κι εμείς κατόπιν σήκωσα το droneμου για να τραβήξω μερικά πλάνα από το υπέροχο αυτό τοπίο που φιλοξενεί το μοναστήρι. Η Μάγια φρόντισε να συλλέξει φωτογραφικό υλικό από κάθε γωνιά του μοναστηριού και όταν αισθανθήκαμε ότι είμαστε έτοιμοι, κουμπώσαμε τά μπουφάν μας,  φορέσαμε τά κράνη και τά γάντια μας και ανεβήκαμε στην μοτό για να συνεχίσουμε τον δρόμο μας προς το Καρπενήσι.

        Μέσα από ένα καταπράσινο σκηνικό φτάσαμε στο Καρπενήσι λίγο πρίν το μεσημέρι. Κατευθυνθήκαμε προς το κατάλυμα που είχαμε κάνει κράτηση για να αφήσουμε τά πράγματά μας και να παρκάρουμε την μοτό. Αφού βολευτήκαμε και φρεσκαριστήκαμε ξεχυθήκαμε στους δρόμους με κατεύθυνση την κεντρική πλατεία τής πόλης.

        Σε υψόμετρο 960 μέτρων, στην αγκαλιά μιας θάλασσας βουνοκορφών, στην καρδιά της πιό τραχιάς περιοχής της Ρούμελης, βρίσκεται το Καρπενήσι. Τά επιβλητικά βουνά, οι ελατοσκέπαστες κορυφές, τά άφθονα τρεχούμενα νερά, και ένας καταπληκτικής ομορφιάς φυσικός πλούτος προσφέρουν ένα μαγευτικό γραφικό τοπίο που καθιστούν το Καρπενήσι ιδανικό προορισμό τόσο για χειμερινές όσο και για καλοκαιρινές διακοπές. Σύμφωνα με την παγκόσμια έρευνα της UNESCO η περιοχή της Ευρυτανίας είναι μία από τις πέντε περιοχές του κόσμου σε καθαρότητα, δηλαδή σχεδόν μηδενική μόλυνση.

        Καφεδάκι σέ ένα από τά καφέ τής πλατείας και μετά φαγητό στην ταβέρνα Πανόραμα για νόστιμα ψητά! Βολτίτσα στά σοκάκια τής πόλης και αργότερα για ποτάκι… Κάπως έτσι κύλησε η μέρα μας στο Καρπενήσι…

        Το επόμενο πρωινό ο ήλιος έλαμπε σέ έναν καθάριο ουρανό. Μαζέψαμε τά υπάρχοντά μας, τά φορτώσαμε στην μοτό και κατεβήκαμε προς την πλατεία για το πρωινό μας καφεδάκι. Όταν νοιώσαμε έτοιμοι, ανεβήκαμε στην μοτοσυκλέτα και αφήσαμε πίσω μας το Καρπενήσι ακολουθήσαμε τον Ε952 προς το χωριό Καλεσμένο. Μετά την τοποθεσία Μπαγασάκι σε μια ράχη του Τυμφρηστού (Βελούχι) στα 1.200 μ, όπου βρίσκεται το ομώνυμο ξενοδοχείο -ταβέρνα Χάνι Μπαγασάκι, αρχίζει μια μεγάλη κατηφόρα. Απίστευτα τοπία, αλλεπάλληλα ψηλά άγρια βουνά, ατελείωτες χαράδρες, νερά παντού. Λίγα χιλιόμετρα πιο μετά κάναμε την πρώτη μας στάση στο χάνι δίπλα από την μεταλλική γέφυρα τού Μέγδοβα. Η διαδρομή μέχρι εκεί ήταν μέσα στο πράσινο και σέ έκανε να ανυπομονείς για το τί πρόκειται να δείς παρακάτω…

        Στο χάνι τού Μέγδοβα μάς έφτιαξε καφεδάκι ο ιδιοκτήτης του ο οποίος μόνος του προσπαθεί να κρατήσει το μέρος ζωντανό! Συζητήσαμε για τίς δυσκολίες που έχει να συντηρεί την εγκατάσταση αλλά και τά χωράφια του που βρίσκονται στην γύρω περιοχή, την παροχή υπηρεσιών που προσφέρει το χάνι (την λειτουργία τής ταβέρνας), αλλά και τίς αντιξοότητες που αντιμετωπίζει κάθε χειμώνα.

        Πιο δίπλα ήταν η παλιά μεταλλική, στρατιωτικού τύπου, στενή γέφυρα που δείχνει ανεπηρέαστη από το χρόνο και δίνει μια διαφορετική απόχρωση στη διαδρομή. Ο Μέγδοβας (Ταυρωπός) ξεκινάει από το νομό Καρδίτσας, αναχαιτίζεται από το φράγμα Ταυρωπού και σχηματίζει την Λίμνη Πλαστήρα. Συνεχίζει διατρέχοντας κάθετα ολόκληρη την Ευρυτανία και μαζί με τον Αχελώο, τον Αγραφιώτη και τον Τρικεριώτη, καταλήγει στην τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών. Αυτή ακριβώς η πορεία του Μέγδοβα στην Ευρυτανία είναι το πιο πλούσιο, το πιο όμορφο κομμάτι από τα 78 χλμ. της διαδρομής του, καθώς περνάει μέσα από τις καταπράσινα τοπία της.

        Τράβηξα μερικά πλάνα με το drone, έβγαλα αρκετές φωτό κι αφού χαιρετήσαμε τον συμπαθέστατο ιδιοκτήτη στο Χάνι, συνεχίσαμε τον δρόμο μας προς Νέα Βίνιανη, Κερασοχώρι και Κρέντη περνώντας βόρεια από το Καταφύγιο Άγριας Ζωής Βίνιανης-Μαραθιά. Η διαδρομή πανέμορφη και όταν άρχισε να φαίνεται η Τεχνητή Λίμνη Κρεμαστών με τά πανέμορφα γαλανά νερά της έγινε ακόμη καλύτερη. Φτάσαμε στην Γέφυρα Μανώλη, η οποία στέκει αγέρωχη στο πέρασμα του χρόνου για περισσότερα από 400 χρόνια. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η γέφυρα του Μανώλη εδώ και 60 χρόνια περίπου, από τότε δηλαδή που δημιουργήθηκε η λίμνη, κάθε χρόνο βυθίζεται στα νερά της λόγω της αύξησης της στάθμης των νερών και ξεπροβάλει ξανά όταν πέσει η στάθμη τους από την άνοιξη προς το καλοκαίρι.

        Ξαναπήραμε τον δρόμο και κατευθυνθήκαμε προς την Μονή Τατάρνας. Ο δρόμος σέ κάποια κομμάτια του λίγο πρίν φτάσουμε στην Μονή είχε κάποια χωμάτινα κομμάτια χωρίς να δημιουργούν πρόβλημα στην πρόσβαση στην μονή. Το Μοναστήρι είναι χτισμένο σε μια κατηφορική πλευρά της Αηδονόρραχης με εξαίσια θέα προς την τεχνητή Λίμνη των Κρεμαστών και τα βουνά του Βάλτου. Δεν μπήκαμε για να προσκυνήσουμε, αλλά καθίσαμε λίγο στο πλάτωμα έξω από την πόρτα τής μονής και λίγο αργότερα φύγαμε για να πορευτούμε προς την γέφυρα Τατάρνας η οποία απέχει 55 χιλιόμετρα από το Καρπενήσι.

         Αντικρύζοντας και πάλι την λίμνη και τήν θέα που προσέφερε, ο νούς μου ξεκίνησε να ταξιδεύει στη Νορβηγία, όταν ανέβαινα προς Βόρειο Ακρωτήρι… Η θέα τής λίμνης σε σαγηνεύει!!! Αστραφτερή, ζαφειρένια, με το πολυσχιδές της ακτογραμμής της, τα φιόρδ, τα νησάκια, έτσι που να μην ξέρετε τι να πρωτοθαυμάσετε και πού να πρωτορίξετε τη ματιά σας.

        Η Λίμνη Κρεμαστών είναι η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη της Ελλάδας και βρίσκεται μεταξύ των νομών Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας. Είναι η καθαρότερη λίμνη στην Ευρώπη και η πέμπτη καθαρότερη παγκοσμίως. Δημιουργήθηκε το 1965, κατόπιν κατασκευής του φράγματος των Κρεμαστών και της συσσώρευσης των υδάτινων όγκων των ποταμών Αχελώου, Αγραφιώτη, Ταυρωπού και Τρικεριώτη.

        Φτάσαμε στην Γέφυρα Τατάρνας και τά μάτια μας δεν ήξεραν προς τά πού να εστιάσουν για να αποτυπώσουν αυτή την ομορφιά που μάς προσέφερε η λίμνη.

        Η Γέφυρα Τατάρνας είναι μια σύγχρονη γέφυρα πάνω από την τεχνητή λίμνη Κρεμαστών που συνδέει την επαρχία Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, με το νομό Ευρυτανίας. Στην ίδια θέση υπήρχε το 17ο αιώνα η ιστορική και διάσημη παλιά καμάρα πέτρινη γέφυρα (πάνω από τον Αχελώο ποταμό). Η παλιά γέφυρα της Τατάρνας είναι θαμμένη από το νερό του φράγματος των Κρεμαστών, ακριβώς από κάτω από την σημερινή γέφυρα και σε βάθος περίπου 100 μέτρων. Η κατασκευή της σημερινής πρωτοποριακής γέφυρας ξεκίνησε το 1965 και ολοκληρώθηκε το 1970.

        Δεν υπήρχε και πολλή κίνηση μέσα στο καταμεσήμερο κι έτσι αφού άφησα την μοτοσυκλέτα σε ασφαλές σημείο, σήκωσα το drone μου για να καταγράψω αυτή την ομορφιά. Κι εκεί που τραβούσα τά πλάνα μου, άρχισε να μας πλησιάζει ένας αστυνομικός και λίγο αργότερα ένα περιπολικό, ο οποίος μου ζήτησε ευγενικά να κατεβάσω το drone γιατί υπήρχε μία έρευνα σέ εξέλιξη και η συχνότητα που εξέπεμπε το drone ίσως επηρέαζε τά μηχανήματα πού χρησιμοποιούσαν στην έρευνα. Όπως καταλαβαίνετε… τά μαζέψαμε και φύγαμε!

        Συνεχίσαμε την διαδρομή μας μπαίνοντας στην Αιτωλοακαρνανία πλέον, προς το Καστράκι περνώντας δίπλα από την Τεχνητή λίμνη Καστρακίου. Το θέαμα είχε πάψει να είναι τόσο φαντασμαγορικό αλλά σίγουρα η λίμνη Καστρακίου έδινε έναν διαφορετικό τόνο στην διαδρομή μας. Λίγα χιλιόμετρα πιο μετά η Τεχνητή λίμνη Στράτου πήρε θέση στο τοπίο πού διασχίζαμε. Ο Αχελώος ποταμός δίνει τόσα οφέλη στην περιοχή και τα φράγματα που κατασκευάστηκαν κατά καιρούς σε διάφορα σημεία του ποταμού, αποτέλεσαν πηγές παραγωγής ενέργειας και άρδευσαν χιλιάδες στρέμματα.

        Μετά τον Στράτο μπήκαμε στην Ιονία Οδό και διασχίζοντας τά τελευταία 80 χιλιόμετρα μέχρι την βάση μας με άνεση και ασφάλεια.

        Μία σύντομη εξόρμηση τελείωσε αφήνοντας στο μυαλό μας όμορφες εικόνες από τα παραδεισένια τοπία που συναντήσαμε στην Ευρυτανία και στην Αιτωλοακαρνανία!!! 

Εκτύπωση

Albania (Oct 2022)

Γράφτηκε από τον/την Thanasis Vavaroutas. Posted in Ταξίδια

Πατήστε εδώ γιά τόν χάρτη...

 

            Η Αλβανία έχει εξελιχθεί σέ έναν ανερχόμενο προορισμό στην Ευρώπη και όχι μόνο για τους μοτοσυκλετιστές αλλά και γι’ αυτούς που θέλουν να απολαύσουν τις διακοπές τους στην Αλβανική Ριβιέρα αλλά και για αυτούς που θέλουν να ανακαλύψουν τά υπέροχα τοπία της! Ήταν για χρόνια αποκλεισμένη λόγω τού κομμουνιστικού καθεστώτος και αφού βρήκε τον βηματισμό της μετά την απελευθέρωση απ’ αυτό κάνει σταθερά βήματα προόδου όχι μόνο στον εκσυγχρονισμό της ζωής των Αλβανών αλλά και τού τουρισμού της.

            Είχα διασχίσει αρκετές φορές στο παρελθόν την γειτονική μας χώρα για να βρεθώ στό Μαυροβούνιο σέ ταξίδια μου στην Ευρώπη αλλά και όταν επέστρεφα από αυτά στην Ελλάδα. Ποτέ όμως δεν είχα διαθέσει χρόνο για να ανακαλύψω τίς ομορφιές της. Σέ συζητήσεις πού είχα με φίλους μου συν-μοτοσυκλετιστές πού την είχαν επισκεφτεί, μού μιλούσαν για τις ομορφιές της. Έτσι λοιπόν αποφάσισα νά ταξιδέψω στην γειτονική μας χώρα για να περιηγηθώ στις ομορφιές της. Οι μέρες πού είχαμε στην διάθεσή μας η Μάγια κι εγώ δεν ήταν πολλές κι έτσι αποφασίστηκε να εξερευνήσουμε το νοτιοδυτικό κομμάτι της χώρας το οποίο χιλιομετρικά δεν απέχει πολύ από την βάση μας.

            Τέλος Οκτώβρη λοιπόν με τον καιρό απόλυτο σύμμαχό μας, όπως έλεγαν και τά μετεωρολογικά δελτία θα κάναμε την εξόρμησή μας. Η μοτό ήταν έτοιμη και περίμενε υπομονετικά την πρώτη μιζιά για να ξεκινήσει το ταξίδι μας. Αυτή η στιγμή έφτασε το πρωϊνό της τελευταίας Πέμπτης τού Οκτώβρη.

 

                        Πάτρα – Άγιοι Σαράντα  345 km

 

            Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί και αφού διασχίσαμε την Ιονία Οδό, μπήκαμε στην Εγνατία με κατεύθυνση την Ηγουμενίτσα. Λίγα χιλιόμετρα αργότερα κάναμε την πρώτη μας στάση στον αρχαιολογικό χώρο της Δωδώνης. Ήταν η δεύτερη φορά πού θα επισκεπτόμουν το συγκεκριμένο μέρος και η πρώτη τής Μάγιας. Η τιμή τού εισιτηρίου στα 2 ευρώ νομίζω ότι ήταν αρκετά χαμηλή. Αρχίσαμε να περπατάμε με κατεύθυνση το αρχαίο θέατρο. Νοιώθεις ένα δέος όταν βρίσκεσαι σέ τέτοια μέρη και δικαιολογημένα! Νοιώθεις το μεγαλείο των αρχαίων προγόνων μας!

            Ο αρχαιολογικός χώρος της Δωδώνης βρίσκεται 22 χιλ. νότια των Ιωαννίνων, στη στενή κοιλάδα ανάμεσα στον Τόμαρο και τη Μανολιάσα. Η Aρχαία Δωδώνη υπήρξε λατρευτικό κέντρο του Δία και της Διώνης, καθώς και γνωστό μαντείο του αρχαίου ελληνικού κόσμου. 

Η Δωδώνη ως αρχαιολογική θέση σύμφωνα με τις αρχαιολογικές μαρτυρίες φαίνεται να είναι ενεργή ήδη από την εποχή του Χαλκού, επικεντρωμένη στη λατρεία της Γαίας ή άλλης θηλυκής γονιμικής θεότητας. Αργότερα, η λατρεία του Δία εισήχθη στη Δωδώνη από τους Σελλούς, για να εξελιχθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα σε κυρίαρχη λατρεία.

             Ο αρχαιολογικός χώρος της Δωδώνης περιλαμβάνει την ακρόπολη του οικισμού, που καταλαμβάνει την κορυφή του λόφου και το ιερό του Δία, που βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου και ορίζεται από περίβολο, που στην ανατολική πλευρά, όπου ήταν και η είσοδος του αποτελεί συνέχεια του περιβόλου της ακρόπολης.

            Το ιερό λειτουργούσε ως υπαίθριο, με έναν απλό οίκο για τις ανάγκες της λατρείας. Οι διάφορες τελετουργίες πραγματοποιούνταν γύρω από το ιερό δένδρο, όπου κατοικούσε το ζεύγος των θεών. Από το πέταγμα των πουλιών που φώλιαζαν σε αυτό και από το θρόισμα των φύλλων του δένδρου, οι μάντεις ερμήνευαν τη βούληση του Δία. Οι χρησμοί δίνονταν επίσης με βάση το κελάρυσμα των νερών της ιερής πηγής και από τον ήχο χάλκινων λεβήτων που στέκονταν πάνω σε τρίποδες γύρω από το ιερό δένδρο.

            Αφού περπατήσαμε μέσα σέ αυτό το υπέροχο μέρος “σήκωσα” καί το drone για να πάρω μερικά πλάνα για το βίντεο τού ταξιδιού. Αφού ολοκληρώσαμε την επίσκεψή πίσω στον χρόνο και την ιστορία μας, επιστρέψαμε πίσω στό πάρκινγκ και καβαλήσαμε την μοτό για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας…

            Βγήκαμε και πάλι στην Εγνατία Οδό και συνεχίσαμε προς Ηγουμενίτσα καλύπτοντας τά 64 χιλιόμετρα πού μάς χώριζαν αρκετά γρήγορα. Διασχίσαμε την Ηγουμενίτσα και κινηθήκαμε με κατεύθυνση τον βορρά πλέον και συγκεκριμένα τον συνοριακό σταθμό τής Σαγιάδας. Δεν απείχε και πολύ, μόνο 29 χιλιόμετρα αλλά ο επαρχιακός δρόμος τής διαδρομής θέλει προσοχή.

            Δεν βρήκαμε ιδιαίτερη κίνηση στα σύνορα και περάσαμε αρκετά γρήγορα το Ελληνικό σημείο ελέγχου. Σταματήσαμε για μερικά ψώνια στο Duty Free και συνεχίσαμε προς τον Αλβανικό Συνοριακό σταθμό. Περάσαμε κι από εκεί αρκετά γρήγορα αφού ο έλεγχος είναι τυπικός. Συνεχίσαμε με κατεύθυνση το Ksamil (στα Ελληνικά Εξαμίλι). Μετά από 20 χιλιόμετρα φτάσαμε στο φέρυ πού θα μάς πέρναγε στην απέναντι μεριά, στο Βουθρωτό (Butrint). Ένα αυτοσχέδιο φέρυ, δηλαδή μία πλατφόρμα με συρματόσχοινα δεξιά και αριστερά, που κάλυπτε μία πολύ μικρή θαλάσσια διαδρομή. Πληρώσαμε 3 ευρώ σύνολο. Ο χειριστής μάς είπε ότι είναι 2 ευρώ γιά τήν μοτοσυκλέτα και από 50 λεπτά το άτομο. Δεν χρειάστηκαν παραπάνω από 5 λεπτά για να φτάσουμε στην απέναντι πλευρά…

            Μόλις φτάσαμε απέναντι πάρκαρα την μοτό στο πάρκινγκ απέναντι από τήν είσοδο του αρχαιολογικού χώρου τού Βουθρωτού. Ο φύλακας με διαβεβαίωσε ότι η μηχανή θα ήταν ασφαλής υπό την επίβλεψή του, κι έτσι μπήκαμε να επισκεφτούμε τον αρχαιολογικό χώρο τού Βουθρωτού πού είναι ιδιαίτερης αξίας. Το εισιτήριο μάς κόστισε κοντά στα 9€ και ήταν αρκετά ακριβό σέ σύγκριση με την Δωδώνη.

            Πρίν πάμε στο Βουθρωτό, είχαμε κάνει την έρευνά μας και είχαμε διαβάσει αρκετά πράγματα γιά αυτόν τον ιδιαίτερης αξίας αρχαιολογικό χώρο. Η ιστορία λέει πώς στόν δρόμο του προς την αρχαία Ιταλία, ο Αινείας, σταμάτησε σε μια περιοχή στην ακτή που βρισκόταν απέναντι από την Κέρκυρα. Εκεί -σύμφωνα με τον Βιργίλιο- είδε να απλώνεται μπροστά στα μάτια του “Μια μικρή Τροία” : μία πόλη όπου ο Βασιλιάς και η αυλή του τον υποδέχθηκαν μέσα σε ευρύχωρους πύργους. Το όνομα της πόλης ήταν Βουθρωτό και είχε ιδρυθεί από τον Έλενο, τον γιό του Βασιλιά Πρίαμου, ύστερα από την πτώση της Τροίας, στον 8ο  αιώνα π.Χ. Η UNESCO κήρυξε το Βουθρωτό μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και μετέτρεψε σε εθνικό πάρκο την περιοχή που ήταν αραιοκατοικημένη.

             Αφού τελειώσαμε με την επίσκεψή μας στον αρχαιολογικό χώρο του Βουθρωτού, καβάλα στην μοτό συνεχίσαμε την πορεία μας προς το Ksamil, το διαμαντάκι τής Αλβανίας, λόγω της υπέροχης παραλίας του πού τά καλοκαίρια γίνεται χαμός από τουρίστες. Το χωριό Εξαμίλι -στα Ελληνικά- ονομάζεται έτσι γιατί απέχει 6 μίλια από την ΒΔ Κέρκυρα. Από εδώ ξεκινάει και η επονομαζόμενη Αλβανική Ριβιέρα και εκτείνεται προς τον βορρά. Βάλαμε καύσιμα στο Ksamil και η τιμή του λίτρου ήταν 30 λεπτά του ευρώ χαμηλότερη απ’ ότι ήταν στην Ελλάδα. Αρκετοί Αλβανοί μάς μιλούσαν Ελληνικά και κάμποσοι από αυτούς σέ συζήτηση που είχαμε μαζί τους μάς έλεγαν πώς είχαν ζήσει στήν Ελλάδα.

         Αφήσαμε πίσω μας το Ksamil και συνεχίσαμε προς Αγίους Σαράντα όπου και είχαμε κλείσει ξενοδοχείο. Είχαμε να καλύψουμε μία απόσταση 14 χιλιομέτρων ακόμη. Ο δρόμος μέχρι τούς Αγίους Σαράντα είναι επαρχιακός και η κατάστασή του μπορώ να πώ ότι ήταν καλή. Σέ λίγα λεπτά τής ώρας είχαμε φτάσει στους Αγίους Σαράντα. Η διαδρομή με την θάλασσα αριστερά μας γινόταν ακόμη πιο όμορφη. Είχε καλή ορατότητα και η Κέρκυρα απέναντι φαινόταν πολύ κοντά.

        Μπήκαμε στους Αγίους Σαράντα και στο GPS είχα βάλει την διεύθυνση του ξενοδοχείου, που βρισκόταν δίπλα από την παραλία. Μπαίνοντας στην πόλη μάς εντυπωσίασαν οι πολλές νεόκτιστες πολυκατοικίες. Μάς φάνηκε από την αρχή ότι επικρατούσε μία άναρχη δόμηση αλλά το γενός αυτό αναδείκνυε ότι έπεσαν πολλά λεφτά στην περιοχή. Φτάσαμε εύκολα στο ξενοδοχείο Sun N Blue πού είχα κλείσει μέσω booking. Αξιοπρεπέστατο, καλή τιμή με δικό του χώρο πάρκινγκ και πάνω στην παραλία. Η θέα τού δωματίου υπέροχη!

        Αφού τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιό μας πού είχε θέα στην θάλασσα, βγήκαμε για να γνωρίσουμε αυτή την μικρή πόλη τών 40.000 κατοίκων. Η συνεννόηση γινόταν άνετα στα Ελληνικά και δεν δυσκολευτήκαμε να συνεννοηθούμε καμμία στιγμή. Τά Αγγλικά δεν μας χρειάστηκαν καθόλου. Ανταλλάξαμε λίγα ευρώ γιά Αλβανικά Lek, για να είμαστε πιό άνετοι στις συναλλαγές μας και βέβαια χρησιμοποιούσαμε και την χρεωστική μας κάρτα όπου χρειαζόταν.

        Ο πληθυσμός των Ελλήνων που κατοικεί στούς Αγ. Σαράντα είναι αρκετά μεγάλος και θα ακούσεις τη γλώσσα μας παντού. Δεν θα σας πω ότι ενθουσιάστηκα με τη πόλη καθώς δεν έχει κάποια γραφικότητα και ίσως ο παραλιακός της δρόμος είναι το ισχυρό της χαρτί, αλλά ενθουσιάστηκα με τις καλές εγκαταστάσεις (είτε μιλάμε για ξενοδοχειακές μονάδες, είτε για εστιατόρια και καφέ), με την καθαριότητα της πόλης και φυσικά με τις πολύ πολύ χαμηλές τιμές! Αρκετές νεόκτιστες πολυκατοικίες σέ μία λίγο άναρχη δόμηση καταλαμβάνουν την πλαγιά τού βουνού πού είναι κτισμένη αμφιθεατρικά η πόλη. Το λιμάνι είναι είναι πανέμορφο και γραφικό ενώ το παραλιακό της μέτωπο όμως είναι όλα τά λεφτά!  Ένα σημείο πού ντόπιοι και επισκέπτες στην πόλη απολαμβάνουν την βόλτα τους και πίνουν τον καφέ τους ή τρώνε στα παρακείμενα καφέ ή εστιατόρια. Το σημερινό όνομα των Αγίων Σαράντα προέρχεται από το όνομα του Βυζαντινού μοναστηριού των Αγίων Σαράντα, προς τιμή δηλ. των Σαράντα Μαρτύρων της Σεβάστειας. Τα ερείπια του μοναστηριού σώζονται στον λόφο πάνω από την πόλη. 

           Δεν παίρνει και πολλή ώρα να βολτάρεις στο μεγαλύτερο μέρος τής πόλης, αφού είναι μικρή, αλλά δεν υπάρχει και κάτι άξιο αναφοράς. Μπορώ να πώ ότι περάσαμε όμορφα την μέρα μας και αργά το βράδυ επιστρέψαμε στο κατάλυμά μας.

 

Άγιοι Σαράντα – Αργυρόκαστρο – Άγιοι Σαράντα     115 km

 

            Ξημέρωσε μία ηλιόλουστη ημέρα πού μας βρήκε να παίρνουμε το πρωϊνό μας στο μπαλκόνι του δωματίου μας ένα κατάλοιπο τής εποχής Covid… Φαίνεται ότι βόλεψε οικονομικά κάποιες ξενοδοχειακές μονάδες να σερβίρουν το πρωϊνό στα δωμάτια παρά στον χώρο του εστιατορίου κι έμεινε ώς διαδικασία…

            Μετά το πρωϊνό πήραμε το καφεδάκι μας σέ ένα καφέ από τά πολλά της παραλίας και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας για να ετοιμαστούμε να φύγουμε για το Αργυρόκαστρο. Η μοτό μάς περίμενε υπομονετικά στον χώρο στάθμευσης του ξενοδοχείου και η πρώτη μιζιά της ημέρας γέμισε το είναι μου με τό ευχάριστο γουργούρισμα του κινητήρα της!

           Στην έξοδο τής πόλης παραλίγο να “φιληθούμε” με το αυτοκίνητο μίας κοπέλας η οποία αγνόησε την προτεραιότητα αυτών που κινούνται στον κύριο δρόμο και βγήκε παραβιάζοντας το STOP αλλά ευτυχώς είχα προβλέψει την κίνησή της και γλυτώσαμε τά χειρότερα. Σίγουρα θέλει μεγάλη προσοχή όταν οδηγείς και πολύ περισσότερο στην Αλβανία όπου η οδηγική συμπεριφορά δεν είναι και η καλύτερη!

          Συνεχίσαμε βόρεια και μπήκαμε στον νεοκατασκευασμένο δρόμο Kardhiq-Delvinë πού παραδόθηκε μόλις τον Αύγουστο του 2022. Δεν υπήρχε ούτε στο Google maps ούτε και στο GPS μου αν και ήταν ενημερωμένο με την τελευταία έκδοση τής Garmin. Για αυτό δεν πρέπει να έχουμε τυφλή εμπιστοσύνη στον πλοηγό και πρέπει να έχουμε μαζί μας όταν ταξιδεύουμε χάρτες και γιατί όχι όταν δυσκολευόμαστε να ρωτάμε και τους ντόπιους. Δεν υπάρχει ντροπή! Ρωτώντας πάς στην πόλη λένε! Ο δρόμος διέσχιζε έναν ορεινό όγκο και είναι μία ωραία επιλογή εφ’ όσον δέν επιθυμεί κάποιος να πάει και να γυρίσει από τήν ίδια διαδρομή.

         Φτάσαμε στο Αργυρόκαστρο και η νέα πόλη δεν μπορώ να πώ ότι είχε να δείξει κάτι ιδιαίτερο. Ρώτησα έναν αστυνομικό πώς θα πάμε στην παλιά πόλη και μού έδωσε οδηγίες και βρέθηκα να οδηγώ σέ ένα ανηφορικό λιθόστρωτο καλντερίμι μέχρι πού έφτασα στο σημείο όπου γινόταν πεζόδρομος. Πάρκαρα την μοτό και αρχίσαμε το περπάτημα για να εξερευνήσουμε την παλιά πόλη.

         Η παλιά πόλη είναι εγγεγραμμένη από το 2005 στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς “ώς σπάνιο παράδειγμα καλά διατηρημένης πόλης”. Η πόλη είναι κτισμένη στην πλαγιά που περιβάλλει την ακρόπολη, σε ένα οροπέδιο. Αν και τα τείχη της πόλης χτίστηκαν τον τρίτο αιώνα και η ίδια η πόλη μνημονεύεται για πρώτη φορά το 12ο αιώνα, το μεγαλύτερο μέρος των υπαρχόντων κτιρίων χρονολογείται από το 17ο και το 18ο αιώνα. Πολλά σπίτια στο Αργυρόκαστρο έχουν ένα ξεχωριστό τοπικό στύλ, που έχει χαρίσει στην πόλη το προσωνύμιο “Πόλη της Πέτρας”, γιατί τα περισσότερα παλιά σπίτια έχουν στέγες καλυμμένες με πέτρινες λαξευτές πλάκες.

         Βρεθήκαμε στην συνοικία του Παζαριού λοιπόν, με τα οθωμανικά σπίτια του 18ου αιώνα. Ξύλινα χαγιάτια, πέτρινες στέγες και πολλά –μα πολλά– μεγάλα παράθυρα, στολισμένα με λευκά κεντητά κουρτινάκια κυριαρχούν όπου και αν στρέφαμε τό βλέμμα μας. Πολλά από τα οθωμανικά αρχοντικά είναι επισκέψιμα έναντι ενός εισιτηρίου της τάξεως των 1-2€. Αν πρέπει να διαλέξετε ένα μόνο, ακολουθήστε τις πινακίδες που γράφουν “Skenduli House”: Αν είστε τυχεροί, θα βρείτε εκεί και τον ίδιο τον κ. Skenduli, που θα χαρεί να σας ξεναγήσει (σε άπταιστα ελληνικά) στους τρεις ορόφους και τα… εννέα τζάκια του πατρικού του, που κατασχέθηκε επί Χότζα για να γίνει λαογραφικό μουσείο και σήμερα αναστηλώνεται αργά και σταδιακά. Πολύ κοντά βρίσκεται και το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε το κακό παιδί της αλβανικής ιστορίας, ο Ένβερ Χότζα –το οποίο καταστράφηκε σχεδόν εξολοκλήρου από πυρκαγιά και ξαναχτίστηκε στην ίδια θέση– και σήμερα λειτουργεί ως Λαογραφικό Μουσείο, με τα δωμάτιά του να αναπαριστούν οντάδες, χαγιάτια και λοιπούς χώρους ενός παραδοσιακού οθωμανικού αρχοντικού. Άλλα αξιοθέατα που αξίζει να επισκεφθεί κάποιος είναι τα απομεινάρια του Ρωμαϊκού Υδραγωγείου, η κτισμένη τον 18ο αιώνα Εκκλησία τού Αγίου Σωτήρος η οποία λειτουργεί κανονικά κάθε Κυριακή, τα Τουρκικά λουτρά και το κτισμένο το 1757 τζαμί του Αργυρόκαστρου.

          Ήπιαμε ένα καφεδάκι και συνεχίσαμε την περιήγησή μας ανηφορίζοντας με τά πόδια πρός το κάστρο που δεν απείχε πολύ. Μάς πήρε 10-15 λεπτά για να φτάσουμε στην είσοδο πληρώνοντας 200 Lek ( 1,70€) στήν είσοδο. Το κάστρο που έδωσε το όνομά του στην πόλη βαφτίστηκε με την σειρά του, σύμφωνα με τον θρύλο, από την Πριγκίπισσα Αργυρώ, που έπεσε από έναν πύργο του την στιγμή που οι Οθωμανοί εισέβαλαν στην πόλη. Βγαλμένο από παιδικό παραμύθι με ιππότες και πριγκίπισσες, το δεύτερο μεγαλύτερο κάστρο των Βαλκανίων είναι εξαιρετικά καλοδιατηρημένο, και διαθέτει αρκετούς λαβυρίνθους, σκοτεινές αίθουσες, χωμάτινα μονοπάτια, πολεμίστρες με πανοραμική θέα σε ολόκληρη την κοιλάδα του Αργυρόκαστρου και μικρά μουσεία για να σας κρατήσει απασχολημένους ένα ολόκληρο απόγευμα.

           Από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του Κάστρου είναι οι ατμοσφαιρικά ημισκοτεινοί διάδρομοι που οδηγούν στο Πολεμικό Μουσείο, αμέσως μετά την είσοδο, οι δύο τεκέδες του τάγματος των Δερβίσηδων Μπεκτασί, ο πύργος του ρολογιού, που βομβαρδίστηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έμεινε να δείχνει για πάντα την ώρα του βομβαρδισμού (11.45, αν αναρωτιέστε) και το μεγάλο λουλουδιασμένο πλάτωμα που φιλοξενεί την σκηνή του Εθνικού Φεστιβάλ Παραδοσιακής Μουσικής του Αργυρόκαστρου.

          Αφού περπατήσαμε ένα μεγάλο μέρος τού κάστρου, καθίσαμε στον περίβολο πού βρίσκεται το αεροπλάνο και “σήκωσα” το drone για να πάρω πλάνα από το κάστρο αλλά και από την πόλη πού η θέα της από το κάστρο σέ μαγεύει. Γεμίσαμε με όμορφες εικόνες την ψυχή και το μυαλό μας και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς την παλιά πόλη. Αράξαμε σέ ένα καφέ και φάγαμε από ένα υπέροχο burek, πήραμε δυνάμεις και ανεβήκαμε στην μοτό γιά να επιστρέψουμε στους Αγίους Σαράντα. Η επιστροφή θα γινόταν από νότια, περνώντας δίπλα από το Μπλέ Μάτι. Δεν σταματήσαμε εκεί γιατί ήταν προγραμματισμένο να το κάνουμε τήν επόμενη μέρα. Η απόσταση μέχρι τούς Αγίους Σαράντα ήταν 57 χιλιόμετρα από τά οποία τά 22 ήταν μέχρι τούς Γεωργουτσάτες. Εκεί αφήσαμε τον δρόμο και στρίψαμε δεξιά και κινηθήκαμε προς Muzine, Μπλέ Μάτι και Αγίους Σαράντα. Μία όμορφη διαδρομή σέ ένα δρόμο με αρκετά στροφιλίκια σέ ένα χαμηλό ορεινό σύμπλεγμα πού θέλει προσοχή.

         Φτάσαμε στους Αγίους Σαράντα το απογευματάκι και προλάβαμε να χαρούμε την δύση τού ηλίου πού χάθηκε πίσω από τον κόλπο πού βρίσκεται κρυμμένη η πόλη. Το βραδάκι απολαύσαμε το δείπνο μας σέ ένα εστιατόριο πού μάς σύστησε μία κυρία πού μιλούσε άπταιστα Ελληνικά και είχε μοιράσει την ζωή της μεταξύ Αθήνας και Αγίων Σαράντα. Τά μύδια και άλλα θαλασσινά εδέσματα αποτέλεσαν αυτό το ωραίο δείπνο. Η τιμή ήταν φυσιολογική μπορώ να πώ. Ούτε ακριβά αλλά ούτε και φτηνά. Η ημέρα μας τελείωσε με έναν περίπατο στό υπέροχο παραλιακό μέτωπο τής πόλης.

 

Άγιοι Σαράντα – Μπλέ Μάτι – Κακαβιά - Πάτρα   320 km

 

            Ξημέρωσε μία πολύ όμορφη μέρα! Μές στο φθινόπωρο και να έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις τόσες όμορφες μέρες στην σειρά δεν είναι και κάτι πού το πετυχαίνεις εύκολα! Πήραμε το πρωϊνό μας στο δωμάτιο και αρχίσαμε να μαζεύουμε τά πράγματά μας για να αναχωρήσουμε. Πρώτα απολαύσαμε το καφεδάκι μας σέ ένα παρακείμενο καφέ και μετά αφού κάναμε check out, φορτώσαμε την μοτό και αφήσαμε πίσω μας τούς Αγίους Σαράντα και φύγαμε με κατεύθυνση τό Μπλέ Μάτι. Η διαδρομή γνώριμη αφού την είχαμε κάνει την προηγούμενη μέρα πού γυρίζαμε από το Αργυρόκαστρο. Διανύσαμε τά 20 χιλιόμετρα πού μάς χώριζαν και φτάσαμε στην πύλη αυτού του Εθνικού Πάρκου. Ευτυχώς ο φύλακας με ένα φιλοδώρημα λίγων ευρώ μάς άφησε να περάσουμε με την μοτοσυκλέτα και δεν περπατήσαμε αυτά τά 2 χιλιόμετρα πού είναι η απόσταση από την πύλη μέχρι το σημείο. Έχει κατασκευαστεί ένας ωραίος πεζόδρομος πού σέ πάει μέχρι την πηγή, ο οποίος δένει αρμονικά με το περιβάλλον.

            Τό Μπλέ Μάτι ή Blue Eye στα Αγγλικά, ή Syri I Kaltër στά Αλβανικά είναι ένα πολύ όμορφο και γραφικό σημείο μέσα στο πράσινο. Πρόκειται γιά μία από τις 18 πηγές  του ποταμού Μπίστριτσα με  δέκα περίπου μέτρα  διάμετρο και σχήμα ωοειδές  ματιού. Το χρώμα της  (απ’ όπου πήρε και το όνομα) είναι  γαλάζιο σαν τον ουρανό. Το βάθος της πηγής υπολογίζεται άνω των 45  μέτρων , καθώς η δυνατή πίεση του νερού δεν βοηθάει τους δύτες  στον ακριβή υπολογισμό του. Η ροή του νερού ανέρχεται στα 6 κυβικά μέτρα  ανά δευτερόλεπτο και η  θερμοκρασία  περίπου στους 13 βαθμούς Κελσίου. Το σημείο αποτελεί  τόπο προσέλκυσης πολλών τουριστών, καθώς το θέαμα είναι εκπληκτικό. Η πηγή βρίσκεται μέσα σέ ένα καταπράσινο τοπίο με βελανιδιές και πλατάνια να κυριαρχούν. Δεν μπορώ να πώ ότι ξετρελάθηκα αλλά αν βρίσκεται κάποιος στην περιοχή γιατί να μην το επισκεφτεί?

            Μετά από λίγα χιλιόμετρα μπήκαμε σέ έναν αρκετά γνώριμό μου δρόμο, στόν πού οδηγεί στόν συνοριακό σταθμό τής Κακαβιάς. Τον συγκεκριμένο δρόμο τον έχω διασχίσει αρκετές φορές διερχόμενος από την Αλβανία. Μετά από λίγη ώρα είχαμε μπεί και πάλι στην Ελλάδα καί πήγαμε στις Πηγές Βελλάς (λίγα χιλιόμετρα από το ιστορικό Καλπάκι) για μεσημεριανό αλλά καί γιά νά απολαύσουμε την φύση. Υπήρχε αρκετός κόσμος γιατί όπως προείπα η μέρα ήταν τέλεια! Φάγαμε πέστροφα και μπορώ να σάς διαβεβαιώσω ότι ήταν νοστιμότατη! Απολαύσαμε τίς στιγμές και ξανανεβήκαμε στην μηχανή για να συνεχίσουμε τον δρόμο τής επιστροφής. Περάσαμε έξω από τά Ιωάννινα και μετά από λίγα χιλιόμετρα μπήκαμε στην Ιονία Οδό όπου μετά από ένα βαρετό δίωρο στον αυτοκινητόδρομο, φτάσαμε σπίτι…

            Η γειτονική Αλβανία για μια ολιγοήμερη εξόρμηση είναι ένας ιδανικός προορισμός αφού απέχει λίγα χιλιόμετρα και έχει αρκετά όμορφα σημεία στην χώρα να επισκεφτεί κάποιος! Επίσης η βενζίνη είναι φτηνότερη από την Ελλάδα και σίγουρα το κόστος του ταξιδιού (κατάλυμα και φαγητό) θα είναι φθηνότερο απ’ ότι να ταξιδέψει κάποιος στην ίδια την Ελλάδα. Εγώ προσωπικά άν καί τήν έχω διέλθει αρκετές φορές ποτέ δεν είχα διαθέσει χρόνο για να την γνωρίσω. Τώρα όμως έχω αρκετά σημεία τής χώρας στο μυαλό μου να γνωρίσω στο μέλλον. Άλλωστε τί είναι? Ένα τσιγάρο δρόμος… 

 

            

 

 

 

 

Εκτύπωση

Kastoria - Prespes lakes (July 2022)

Γράφτηκε από τον/την Thanasis Vavaroutas. Posted in Ταξίδια

Πατήστε εδώ γιά τον χάρτη...

 

            Τήν προηγούμενη φορά πού είχα επισκεφτεί την Καστοριά ήταν χειμώνας και με το αυτοκίνητο… Έφτασε λοιπόν η στιγμή να την περιηγηθώ με την μοτοσυκλέτα μου! Είχα κλείσει ξενοδοχείο για του Αγίου πνεύματος πού “έπεφτε” μέσα Ιούνη αλλά λόγω ανωτέρας βίας δεν τα καταφέραμε. Ευτυχώς ο ξενοδόχος δέχτηκε να μεταθέσουμε τις διανυκτερεύσεις πού ήδη είχαμε προπληρώσει και με την Μάγια βρεθήκαμε να ετοιμάζουμε το ταξίδι μας στην Βόρεια Ελλάδα! Η μοτό πάντα έτοιμη απ’ όλες τις απόψεις περίμενε μόνο να φορτώσουμε τις βαλίτσες και την πρώτη… μιζιά…

            Την πρώτη τού Ιούλη λοιπόν, πουρνό-πουρνό ανεβήκαμε στην μηχανή και τραβήξαμε την ανηφόρα! Περάσαμε την γέφυρα Χαρίλαος Τρικούπης (Ρίου – Αντιρρίου) και πήραμε την Ιονία οδό. Θέλαμε να φτάσουμε γρήγορα στην Καστοριά για να έχουμε αρκετό χρόνο να την απολαύσουμε κι έτσι ο αυτοκινητόδρομος ήταν η σωστή επιλογή! Τά πρώτα 200 χιλιόμετρα μέχρι να συναντήσουμε την Εγνατία έφυγαν αρκετά γρήγορα και συναντώντας την Εγνατία κάναμε μία στάση για καφεδάκι και να πάρουμε μία ανάσα… Ο ουρανός είχε μαζέψει αρκετά σύννεφα και έδειχνε πώς δεν επρόκειτο να την αποφύγουμε την βροχή μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας. Ξεκινήσαμε για τον τελικό μας προορισμό και ο καιρός άρχισε να μας δείχνει τά δόντια του περισσότερο! Με τις πρώτες σταγόνες σταματήσαμε με ασφάλεια στο parking ενός τούνελ και φορέσαμε τά αδιάβροχά μας. Πόσο μου την σπάει να φοράω αδιάβροχα μέσα στο κατακαλόκαιρο!!! Η θερμοκρασία στα ψηλά της κι εσύ να κάνεις σάουνα από μέσα για να μην βραχείς απ’ έξω… Πόσοι δεν το έχουμε νοιώσει αυτό???

            Στο ύψος των Γρεβενών άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες σταγόνες από τις κουρτίνες βροχής που βλέπαμε μπροστά μας. Σέ λιγότερο από ένα χιλιόμετρο έριχνε τάληρα!!! Έσκαγαν πάνω στο κράνος με τόσο θόρυβο πού νόμιζες πώς κάποιος το χτυπάει με σφυρί! Η Μάγια αν και ήταν η πρώτη φορά που αντιμετώπιζε μία τέτοια κατάσταση, ήταν ατρόμητη καί το διασκέδαζε αρκετά! Βγήκαμε από την Εγνατία ακολουθώντας τίς πινακίδες που έδειχναν προς Καστοριά, αλλά και την φωνή της κυρίας από το GPS που μού έδινε εντολές επιτακτικά να στρίψω σε 400 μέτρα, σε 200 μέτρα κλπ…

            Πρίν τά Σιάτιστα λοιπόν έστριψα και πήρα τον δρόμο προς Καστοριά για να καλύψω τα τελευταία 46 χιλιόμετρα της διαδρομής. Μπήκαμε στην Καστοριά λίγο πρίν το μεσημέρι με την βροχή να μας έχει αφήσει να απολαύσουμε το τελευταίο κομμάτι μέχρι τον προορισμό μας. Η καλή αυτή κυρία πού ζεί μέσα στο GPS μάς οδήγησε γρήγορα στον ξενώνα μας, ο οποίος ήταν μέσα στο κέντρο της πόλης. Το Αρχοντικό της Βενετούλας (το κατάλυμά μας), βρίσκεται στην παλιά γειτονιά του Ντολτσό και στεγάζεται σ’ ένα παραδοσιακό νεοκλασικό κτίριο που προσφέρει εξαιρετική θέα στη λίμνη. Τακτοποιηθήκαμε στο ωραιότατο δωμάτιό μας καί αφού φρεσκαριστήκαμε βγήκαμε να περιηγηθούμε στην πόλη και να ανακαλύψουμε τίς ομορφιές της.

            Ξεκινήσαμε με ένα καφεδάκι στην γραφική πλατεία του Ντολτσό, κι έπειτα ακολουθώντας τά λιθόστρωτα κατηφορικά δρομάκια βρεθήκαμε στην όχθη τής λίμνης. Το σκηνικό μαγικό! Ξεκινήσαμε να περπατάμε μέ κατεύθυνση προς το κέντρο της πόλης. Είχαμε ανά χείρας και τις σημειώσεις μας για την πόλη πού έλεγαν τά εξής…

          Η πόλη είναι κτισμένη αμφιθεατρικά επάνω σε μια στενή χερσόνησο, που θυμίζει νησί, και εντυπωσιάζει με τα πολλά μεγαλοπρεπή Μακεδονίτικα αρχοντικά και τις δεκάδες βυζαντινές εκκλησίες, που καθρεφτίζονται στα καθαρά νερά της λίμνης. Σήμα κατατεθέν της αποτελεί αναμφισβήτητα η φημισμένη λίμνη της, που εντυπωσιάζει με την πρώτη ματιά. Γνωστή και ως Ορεστιάδα, από τον μυθικό Ορέστη που κατέφυγε στην περιοχή μετά τον φόνο του πατέρα του Αγαμέμνονα, η λίμνη φαντάζει πραγματικό στολίδι για το οποίο οι ντόπιοι είναι ιδιαίτερα περήφανοι και όχι άδικα. Η έκτασή της καλύπτει 28 τετ. χλμ., το βάθος της φτάνει τα 10 μ., ενώ η ακτογραμμή της αγγίζει τα 30 χλμ.

          Η θέα της λίμνης ηρεμεί, ειδικά από τον λόφο του Άη Θανάση, με τους ορεινούς όγκους που την περιβάλλουν -Βίτσι και Γράμμος- να καθρεφτίζονται στα καθαρά νερά της. Χαρακτηρισμένη ως «Μνημείο Φυσικού Κάλλους», η λίμνη αποτελεί σημαντικό υγρότοπο - συμπεριλαμβάνεται στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστασίας «Natura 2000»- μιά και στα νερά της βρίσκουν καταφύγιο περισσότερα από 200 είδη πουλιών, όπως αργυροπελεκάνοι, σταχτόχηνες, λαγγόνες, κύκνοι, πάπιες, ερωδιοί, κορμοράνοι κ.α., ενώ θεωρείται η δεύτερη πλουσιότερη λίμνη σε αλιεύματα στη χώρα (γριβάδια, τούρνες, γουλιανοί, πέρκες, πεταλούδες κ.α.). Στην γύρω περιοχή φωλιάζουν αρπακτικά πουλιά, ενώ συναντώνται και βίδρες.

          Η ιστορία της περιοχής πηγαίνει πίσω στην 6η χιλιετία π.Χ, όπου και χρονολογούνται τα ευρήματα του προϊστορικού λιμναίου οικισμού, που ήρθαν στο φως στη νότια όχθη της λίμνης κοντά στο χωριό Δισπηλιό (7 χλμ Ν.Α. της Καστοριάς). Ανάμεσα σε αυτά και η λεγόμενη «Πινακίδα του Δισπηλιού», που χρονολογήθηκε επακριβώς στο 5260 π.Χ., δηλαδή στο τέλος της μέσης νεολιθικής περιόδου, με τη μέθοδο του άνθρακα-14 και έως σήμερα δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί.

          Πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού της Δυτικής Μακεδονίας, και μία από τις πιο ατμοσφαιρικές πόλεις στην Ελλάδα, είναι από τις λίγες ελληνικές πρωτεύουσες νομών που το πανέμορφο τοπίο δεν αρχίζει έξω από τα όριά τους, αλλά αποτελεί συστατικό στοιχείο του πολεοδομικού τους ιστού. Τα υπέροχα αρχοντικά των πλουσίων εμπόρων είναι αποδείξεις της ακμής και του πλούτου της, αφού ανέπτυξε ισχυρή οικονομική και πολιτιστική ταυτότητα χάρη στη γουνοποιία. Σήμερα ζυγιάζεται ήσυχα στις όχθες της πανέμορφης λίμνης, ανάμεσα στα ατάραχα αρχοντικά και στις πολυκατοικίες­, στο ιστορικό­ βάρος των πολύτιμων βυζαντινών μνημείων –ολόκληρη ένα υπαίθριο βυζαντινό μουσείο– και στη δυναμική­ ΕΔΗΚΑ, τη μεγαλύτερη έκθεση γουναρικών στον κόσμο. Βυζαντινές εκκλησίες δίπλα σε πολυκατοικίες, παλιά αρχοντικά, cafes κι εναλλακτικά καφενεία, μαγαζιά συνθέτουν την εικόνα στην καρδιά της.

            Απολαύσαμε τον περίπατό μας δίπλα από την όχθη τής λίμνης και τά παλιά αρχοντικά πού είναι κτισμένα δίπλα της, έχοντας για παρέα τις πάπιες που τσαλαβουτούσαν στα νερά της αλλά και ψάρια που έκαναν άλματα στην επιφάνεια του νερού για να ξεφύγουν μάλλον από μεγαλύτερα πού τά κυνηγούσαν. Πέρασα καμμιά ώρα σέ ένα παγκάκι δίπλα από την λίμνη προσπαθώντας να “σηκώσω”  το drone γιά νά πάρω μερικά πλάνα. Υπήρχε απαγορευτικό στην περιοχή κι έπρεπε να έχω ειδική άδεια. Τελικά και με την τηλεφωνική βοήθεια του γιού μου, κατάφερα να πάρω άδεια και να το απογειώσω…

Μετά από αυτόν τον Γολγοθά πού ανέβηκα (χαχαχα) συνεχίσαμε τον περίπατό μας στην πόλη, και αργά το απόγευμα καταλήξαμε μετά από την σύσταση ενός φίλου, στο Γραμμόφωνο (κοντά στο Δημαρχείο), ένα σύγχρονο, γραφικό μεζέ bar όπου απολαύσαμε το τσίπουρό του καί τους υπέροχους μεζέδες του.

            Μετά από αυτήν την γαστρονομική πανδαισία περπατήσαμε σε κάτι ανηφοριές με κατεύθυνση τον ξενώνα μας μπάς και κοιμηθούμε πιο ανάλαφροι…

            Ξημέρωσε η επόμενη μέρα και αφού πήραμε το πρωϊνό μας ετοιμαστήκαμε να πάμε πρός έναν υδάτινο παράδεισο… στίς Πρέσπες… Καβαλήσαμε την μοτό και μετά από 60 όμορφα χιλιόμετρα φτάσαμε στον Άγιο Αχίλλειο. Ο καιρός είχε βελτιωθεί πάρα πολύ και δεν υπήρχε ενδεχόμενο βροχής. Τί στο καλό? Κατακαλόκαιρο λέμε!

            Πάρκαρα την μοτό στο μικρό parking πού υπάρχει κοντά στην πεζογέφυρα. Ο Άγιος Αχίλλειος είναι μία μικρή νησίδα στην Μικρή Πρέσπα και ενώνεται με την ξηρά με μία πεζογέφυρα μήκους 650 μέτρων. Πρώτη στάση, η βασιλική του Αγίου Αχίλλειου. Ο ναός χτίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες του 10ου αιώνα με έξοδα του τσάρου των Βουλγάρων Σαμουήλ από Λαρισαίους μάστορες. Στο συγκεκριμένο σημείο αφουγκράζεσαι τον φυσικό πλούτο και αισθάνεσαι τη γαλήνη που σου προσφέρει αφειδώς το τοπίο. Αδειάζεις και γεμίζεις ταυτόχρονα. Αφού τελειώσαμε την περιήγησή μας “σήκωσα” το drone για να πάρω μερικά πλάνα από αυτό το υπέροχο τοπίο. Περπατήσαμε πίσω τήν πεζογέφυρα προς το parking και σταματήσαμε δίπλα από μία βάρκα πού άραζε έχοντας ένα αρκετά μεγάλο ψάρι πού ψάρεψε ο ψαράς στην λίμνη… Πόσα δίνει αυτή η λίμνη στους ντόπιους!!! Υπέροχα πουλιά πετούσαν αρκετά ψηλά πάνω από τά κεφάλια μας κάνοντας διάφορους σχηματισμούς κι εμάς να χαιρόμαστε το θέαμα.

            Αφήσαμε πίσω μας την Μικρή Πρέσπα κάι έχοντας στα αριστερά μας την Μεγάλη Πρέσπα πήραμε τον δρόμο για τον Άγιο Γερμανό. Επισκεφτήκαμε τον παραδοσιακό νερόμυλο του Αγίου Γερμανού ο οποίος είναι ο μοναδικός από τους 20 νερόμυλους που υπήρχαν στην περιοχή και έχει αποκατασταθεί πλήρως. Πρόκειται για ένα ισόγειο πέτρινο κτίσμα με ξύλινη στέγη που χτίστηκε το 1930 και χρησιμοποιούνταν ως νερόμυλος (για το άλεσμα των σιτηρών), ως νεροτριβή (για το πλύσιμο των υφασμάτων) και ως μαντάνι (για το φούσκωμα και «πήξιμο» των υφαντών). Ο συγκεκριμένος νερόμυλος κέρδισε το βραβείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Πολιτιστική Κληρονομιά, το Βραβείο Europa Nostra 2016.

            Στην συνέχεια επισκεφτήκαμε τον ναό πού είναι αφιερωμένος στη μνήμη του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γερμανού. Ναός ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής σημασίας, εσωτερικά σε σαγηνεύει και εξωτερικά θαυμάζεις τους τέσσερις ογκώδεις πεσσούς που στηρίζουν τον κυλινδρικό τρούλο. Μετά την πολιτιστική επιδρομή πού υπέστη το μυαλό μας αράξαμε στο ταβερνάκι πού βρίσκεται στην πλατεία και απολαύσαμε ένα σνάκ τής περιοχής… Το ένα από τά πιάτα τί θα μπορούσε να είναι? Γίγαντες βέβαια ψημένοι στον φούρνο! Μπορούσαμε να μην τούς δοκιμάσουμε? Πώς ήταν? Τέλειοι φυσικά! Τί έχει η Καστοριά άλλωστε? Φασόλια και γούνες…

            Στην επιστροφή μας γιά Καστοριά, σταματήσαμε και αγοράσαμε φασόλια και γίγαντες… Σκεφτήκαμε ότι χειμώνας έρχεται…

            Μπαίνοντας στην Καστοριά είδαμε από ψηλά την πόλη να κουλουριάζεται νωχελικά γύρω από την πανέμορφη λίμνη και το θέαμα ήταν πάρα πολύ όμορφο!!! Αφήσαμε την μοτό και τά πράγματά μας στον ξενώνα μας και αρχίσαμε να περπατάμε και πάλι στον παραλίμνιο δρόμο της πόλης. Επισκεφτήκαμε την Μονή της Παναγίας Μαυριώτισσας, πού βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της χερσονήσου πού εισχωρεί στην λίμνη. Πιθανολογείται ότι κτίστηκε τον 11ο αιώνα μ.Χ. και ονομάστηκε Μαυριώτισσα τον 17ο αιώνα γιατί οι κάτοικοι του χωριού Μαύροβο φρόντιζαν για τη συντήρησή της.

          Γυρίσαμε στην πόλη και αρχίσαμε να σεργιανίζουμε στο Ντολτσό όπως ονομάζεται η πιό παλιά και γραφική συνοικία στη Καστοριά. Ανέπαφη από τον χρόνο, μάς έκανε νά θέλουμε να χαθούμε ανάμεσα στα πέτρινα καλντερίμια της! Πανέµορφα, αναστηλωµένα αρχοντικά – άλλα νεοκλασικά και άλλα πιστά στη µακεδονίτικη αρχιτεκτονική –, αξιόλογα µουσεία και λιθόστρωτα καλντερίµια “συνωµοτούν” για να µας ταξιδέψουν νοερά σε µια άλλη εποχή, τότε που η πόλη βρισκόταν στο ζενίθ της.

            Άρχιζε να βραδιάζει και τά στομάχια μας άρχισαν να διαμαρτύρονται έντονα κι έτσι κατευθυνθήκαμε προς το μεζεδοπωλείο “Έν καιρώ” και καθησυχάσαμε τις γαστριμαργικές μας ανησυχίες με υπέροχους μεζέδες και ωραίο κρασάκι. Οι τιμές του ήταν πάρα πολύ καλές και γενικά μπορώ να πώ ότι οι τιμές γενικώς ήταν αρκετά συγκρατημένες σέ σημείο πού μπορούσες να πείς ότι είναι και φτηνά! Τώρα, αν μπορείς να χαρακτηρίσεις τίς λογικές τιμές ότι είναι φτηνές, εδώ θα πρέπει να ξεκινήσει άλλη συζήτηση… Πιστεύω πάντως ότι η Βόρεια Ελλάδα έχει πολύ καλό φαγητό και οι τιμές δεν έχουν σχέση με αυτές που υπάρχουν πιο νότια! Τέλος πάντων, η βραδιά κύλησε πολύ όμορφα και αργά αποσυρθήκαμε στο κατάλυμά μας για νάνι!

            Το επόμενο πρωϊνό, αρχίσαμε να ετοιμάζουμε τά μπαγκάζια μας, και αφού πήραμε το breakfast μας που λένε και στο χωριό μου, ανεβήκαμε στην μοτό και κατηφορίσαμε προς την λίμνη για ένα καφεδάκι πρίν αναχωρήσουμε.

            Για την επιστροφή επιλέξαμε τον παλιό δρόμο Καστοριάς – Ιωαννίνων, μία υπέροχη διαδρομή 165 χιλιομέτρων που διασχίζει την βόρεια Πίνδο και κινείται στις παρυφές του Γράμμου, τού Σμόλικα καί τής Τύμφης (Γκαμήλα). Περάσαμε από το Νεστόριο και αφήσαμε πίσω μας το Πευκόφυτο και την Πυρσόγιαννη για να φτάσουμε στην καρδιά της Ηπείρου στην Κόνιτσα. Μία κωμόπολη, πανέμορφη, με επιβλητικά αρχοντικά, τοξωτά γεφύρια, λιθόστρωτα σοκάκια και ποτάμια. Ήπιαμε ένα καφεδάκι και συνεχίσαμε τον δρόμο μας για Πάτρα κάνοντας μία στάση στην πρωτεύουσα τής Ηπείρου, τά Ιωάννινα. Πήραμε το μεσημεριανό μας σέ ένα ωραίο ταβερνάκι, βολτάραμε λίγο δίπλα από την λίμνη και αφού χόρτασαν τά μάτια μας ομορφιά καβαλήσαμε την μηχανή για να καλύψουμε τά τελευταία 210 χιλιόμετρα στη Ιονία οδό μέχρι την Πάτρα. Ο αυτοκινητόδρομος μπορεί να είναι βαρετός αλλά σού προσφέρει ασφάλεια και γρήγορη μετακίνηση. Έτσι, μετά από ένα δυωράκι βρεθήκαμε στην βάση μας γεμάτοι από εικόνες και όμορφες εικόνες! Ένα πολύ όμορφο τριήμερο τελείωσε και τά μυαλά μας άρχισαν να κατακλύζονται με ιδέες για το επόμενο ταξίδι…

            Θα κλείσω λέγοντας… “Πόσο με ενθουσιάζει να οδηγώ στους επαρχιακούς δρόμους τής Β. Ελλάδας!!! Τά τοπία, τά βουνά, οι λίμνες, τά ποτάμια, τά γεφύρια, τά μικρά χωριουδάκια, τά πεντανόστιμα φαγητά και οι όμορφοι και αγνοί άνθρωποι σέ κάνουν νά μην θέλεις να γυρίσεις στην βάση σου!”

Created by Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

We use cookies to improve our website and your experience when using it. Cookies used for the essential operation of the site have already been set. To find out more about the cookies we use and how to delete them, see our privacy policy.

I accept cookies from this site.

EU Cookie Directive Module Information